Δεν είναι αλήθεια περίεργο ένα «πράσινο» κρασί να έχει χρώμα κόκκινο; Και τι σημαίνει παγόκρασο, κρασί της άμμου ή αχυρόκρασο; 

Πώς είναι δυνατόν ένα σταφύλι να σαπίζει «ευγενικά» και το κρασί που στη συνέχεια προκύπτει να είναι τόσο καλό, που να το προτιμούν οι βασιλιάδες; 

Ποιο είναι το πιο ψηλό σημείο στον κόσμο όπου καλλιεργείται το αμπέλι; Και το πιο νότιο ή το πιο βόρειο, στα «σύνορα» των πόλων της Γης; 

Πώς είναι το κρασί όταν το αμπέλι τρυγιέται δύο ή τρεις φορές τον χρόνο; Και γιατί η άγονη ηφαιστειακή γη μπορεί να γίνει η πιο φιλόξενη και φιλική για το αμπέλι; 

Πώς γεννιούνται οι φυσαλίδες στο κρασί; Και πότε μπορεί αυτό να ζυμώνει χωρίς τη μαγιά του; 

«Ανθίζει» το κρασί; Και πότε μπορεί κανείς να το ονομάσει «λικέρ»; 

Το κρασί είναι στ’ αλήθεια «ευλογημένο»; 

Τα παράξενα κρασιά του κόσμου είναι αυτά που δημιουργήθηκαν τυχαία, απρόσμενα, γιατί η φύση, ξεπερνώντας τα όριά της, παρασύρθηκε και ξέφυγε από τον κανόνα. Η εξαίρεση έχει μια μοναδικότητα, μια αλλοκοτιά και μερικές φορές και μια μαγεία. Γεννιούνται όταν η φαντασία συνδυάζεται με την ευρηματικότητα του ανθρώπινου νου. Κάποιες φορές μπορεί να είναι προϊόντα της επιστήμης, της έρευνας ή και της εφαρμογής της τεχνολογίας, τα οποία ο άνθρωπος δημιούργησε χωρίς λόγο, από παραξενιά ή ζήλια, ακόμα και από την αλαζονεία του, ότι δηλαδή μπορεί να επιβάλει στη φύση τους δικούς του όρους.