ΔΕΝΤΡΟ
Πείτε στο δέντρο
που μας έκρυψε παιδιά
πως του φυλάω έναν ίσκιο.
Κι ας πείσμωσε η γρατσουνιά
του αριστερού μου αγκώνα.
Κι ας γέμισε ως τα μισά
το δισάκι της ελπίδας.
Κι ας τρέμει μες στα πόδια μου
η μνήμη της τρεχάλας.
Θέλουν κι οι νεκροί να σιγουρεύονται
πως κάποτε το δίχως άλλο
διετέλεσαν ζωντανοί.
