Τα Μυστικά του συρταριού είναι µια ανθολογία ηµερολογιακών εγγραφών, από τις πρώτες στιγµές της ανάδυσης του είδους (εµβληµατικός πρωτουργός ο Βρετανός Σάµιουελ Πέπυς, που άρχισε να κρατάει ηµερολόγιο την Πρωτοχρονιά του 1660) ως τη µεγάλη του έκρηξη, τον 20ό αιώνα (Κάφκα, Γουλφ, Αναΐς Νιν, Μαξ Φρις, Β. Γκοµπρόβιτς, Σύλβια Πλαθ). Ανθολογούνται εκατόν τριάντα δεινοί ηµερολογιογράφοι, συγγραφείς, µουσικοί, εικαστικοί καλλιτέχνες, στοχαστές και απλοί καθηµερινοί άνθρωποι, που στράφηκαν στη µοναξιά της καρδιάς τους, ανέπτυξαν την ιδέα της πραγµάτωσης του εαυτού, εξωτερίκευσαν το εσωτερικό βάθος, διατράνωσαν την ιδιαιτερότητά του και διεκδίκησαν την αναγνώρισή της — ακόµη και ως εγγραφής σε ένα µυστικό τετράδιο. Ίσως αναρωτιέται, βέβαια, κανείς τι νόηµα έχει µια τέτοια ανθολογία σε καιρούς που παρατηρείται µια άνευ προηγουµένου διάχυση αυθιστορήσεων, µια ανεξέλεγκτη εξάπλωση του λόγου περί εαυτού, όχι πια στις σελίδες ενός επτασφράγιστου τετραδίου, αλλά στην οθόνη του υπολογιστή. Μα για να δούµε πώς συνδιαλεγόταν κανείς µε τα φαντάσµατα και τους καηµούς του, πριν αποφασίσει να κατοικήσει σε γυάλινο σπίτι, τι αποσιωπούσε δηµοσίως και τι εκµυστηρευόταν ιδιωτικώς, προτού τα όρια ανάµεσα στη δηµόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, στο µέσα και στο έξω, στο υποκείµενο και στο αντικείµενο γίνουν ρευστά και εναλλάξιµα, φέρνοντας στον νου την τοπολογία της λωρίδας του Μέµπιους. Και σίγουρα προς συνηγορία του αινίγµατος — αυτού που είναι κάθε ανθρώπινος βίος.