Η μαύρη τρύπα βρήκε καθολική αποδοχή μόνο μετά από μια μακριά, περίπλοκη διαδρομή στο χρόνο. Κάποτε, στα πρώτα βήματα της γενικής σχετικότητας, την αντιμετώπιζαν με αποστροφή. Ορισμένοι από τους πρωτοπόρους της γενικής σχετικότητας, μαζί κι ο ίδιος ο Αϊνστάιν, τη θεωρούσαν ανεπιθύμητο τέκνο του χωροχρόνου. Στην πραγματικότητα παρέμενε ένα αίνιγμα γι’ αυτούς. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι το ασχημόπαπο θα μεταμορφωνόταν μια μέρα σε πανέμορφο κύκνο.

   Σήμερα, οι μαύρες τρύπες έχουν εδραιώσει την ύπαρξή τους στη σφαίρα της πραγματικότητας και η φυσική τους συνιστά ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα πεδία στοχασμού της σύγχρονης επιστήμης. Οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει ότι είμαστε περικυκλωμένοι από μαύρες τρύπες, φαντάσματα άστρων που εξάντλησαν την ενέργεια τους, κατέρρευσαν και πέθαναν πριν από πολύ καιρό. Ακόμη, πολλοί γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, φιλοξενούν στο κέντρο τους τεράστιες μαύρες τρύπες, πολλές από τις οποίες είναι εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια φορές βαρύτερες από τον Ήλιο.

   Αυτή η παράξενη και πανέμορφη οντότητα έχει μια πολύ ιδιαίτερη χροιά, όπως δείχνει εδώ ο καθηγητής Τ. Β. Βισβεσουάρα, μέσα από συναρπαστικές συζητήσεις, διαγράμματα σκιτσαρισμένα σε χαρτοπετσέτες και μαθήματα υψηλής παιδαγωγικής και λογοτεχνικής δεξιοτεχνίας. Η ιστορία της μαύρης τρύπας είναι δίχως άλλο ένα περιπετειώδες ταξίδι στη φυσική, τη φιλοσοφία και την ιστορία –αλλά επίσης στη φαντασία και τη μυθοπλασία– και ο αφηγητής ανακατεύει αυτά τα συστατικά σ’ ένα ευφάνταστο, διαφωτιστικό έργο εκλαϊκευτικής επιστήμης.