Tὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, ὅπως ὀνομάσθηκε γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν διάσημο ἐκεῖνο μοναχὸ Καισάριο Δαπόντε τὸν Ξηροποταμηνό, ἀποτελεῖ, κατὰ ἀρχαία παράδοση, κλῆρο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ προστασία καὶ ἡ φροντίδα τῆς Θεοτόκου ἀποδεικνύεται μὲ πολλὰ γεγονότα καὶ κυρίως μὲ τὶς θαυματουργικὲς Εἰκόνες Της, ≪τὰς ἀποτεθησαυρισμένας εἰς τὰς Ἱερὰς Μονὰς  καὶ Σκήτας≫. Ἀλλὰ ἡ εἰκόνα τοῦ Ἄξιόν Ἐστι τοῦ Πρωτάτου, συγκεντρώνει τὸ ἐνδιαφέρον καὶ προσελκύει τὴν ἀναφορὰ ὅλων τῶν Μονῶν καὶ ὅλου τοῦ Ἁγιορείτικου κόσμου καὶ ἀποτελεῖ εὔνοια καὶ δῶρο τῆς Θεοτόκου καὶ γι’αὐτὸ καὶ παναγιορειτικὸ ὀφειλετικὸ προσκύνημα.  Μὲ τὴν θαυματουργὴ αὐτὴ Θεομητορικὴ εἰκόνα, τὸ παλλάδιον τοῦ Ἁγιορείτικου μο-ναχισμοῦ, καθὼς καὶ μὲ τὴν ἱστορία καὶ τὴν παράδοση ποὺ τὴν συνοδεύει, ἀσχολεῖται ἡ  παροῦσα ἐργασία