ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΤΕ ΜΕ

Καλέ,

τι ωραία παράσταση αυτό το facebook.

Τόσο φτηνή τέτοια υπερπαραγωγή

online και nonstop.

Ούτε συγγραφικά δικαιώματα ούτε τίποτα.

Άσε τα σκηνικά, τα βάζει ρεφενέ ο θίασος.

Πρώτη φορά τόσοι παράλληλοι διάλογοι.

Χιλιάδες οι ηθοποιοί, φίλοι όλοι μεταξύ τους,

−πρωτοφανές για καλλιτέχνες−

ξεροσταλιάζουνε μπροστά σε υπερκαθρέφτες

κι αυτοθαυμάζονται.

Στιγμές στιγμές,

στο διάλειμμα του μονολόγου τους,

αλληλοεκφράζουνε το θαυμασμό τους.

Μ’ αρέσεις, μ’ αρέσεις, μ’ αρέσεις.

Θα σε κοινοποιήσω.

Κοιτάξτε τι ωραίος που είναι.

Κοιτάξτε, επίσης, πόσο πιο ωραίος είμ’ εγώ

που πρόσεξα τι ωραίος που είναι.

Αυτό θα πει διαδραστικό θέατρο.

Κι εγώ που νόμιζα ότι

είναι μια καλοστημένη ηλεκτρονική διαδήλωση

για να εκτονώνει ο κοσμάκης την οργή του

και τ’ απωθημένα του.

Ε, φιλαράκο, πού πας;

Μου έκανες like;

Πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Σύρρου με εμφανείς αναφορές και επιρροές από το λυρικό θέατρο, τη μεταφυσική ενός θρησκευτικού συναισθήματος, αλλά κι έναν ερωτικό ρομαντισμό. Δεν λείπουν πάντως οι ματιές στο σημερινό ναυάγιο του κόσμου (βλ. τα ποιήματα «Ζωές εξιλαστήριες», «Συρία. Εις μνήμην» κ.ά.), οι σύγχρονες αναφορές (βλ. Facebook, στο ποίημα «Χειροκροτήστε με»), η ανάγκη μιας κάθαρσης απ’ όσα μας βαραίνουν. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες: Επιλήσμονες (2015-2016) με ποιήματα γραμμένα πρόσφατα, Χάσμα (1996) προσωπικός τόνος, με αφιέρωση στους γονείς και, τέλος, Πετροκέρασα (1991-1993) μια εσωτερική αναδρομή και ανασκόπηση στιγμών. Ποίηση μετρημένου ύφους:

Παράτολμο

να μην υπάρχει

ένα παράθυρο να ανοίξεις.

Μια χαραμάδα φως

να κρατηθεί το όνειρο.

Ποίηση αισιόδοξης ανάσας.

Η Μαρία Σύρρου σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος και επιμελήτρια εκδόσεων, από το 1988, και ως ηθοποιός, από το 1994. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού Μανδραγόρας. Οι Επιλήσμονες είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.