Η νομοκανονική συλλογή, ως μέθοδος κοινής και συνδυαστικής παρουσιάσεως νομικής και κανονικής ύλης, συνιστά φαινόμενο παγιωθέν στο πέρασμα του χρόνου και φαίνεται να υπαγορεύθηκε από την ανάγκη, να διευκολυνθεί η μελέτη των δύο πρωτογενών πηγών του Δικαίου της Εκκλησίας, ήτοι των ιερών κανόνων και των νόμων του Βυζαντινού κράτους ως εικόνων της νομοθετικής πρωτοβουλίας των δύο κορυφαίων θεσμών, της Πολιτείας και της Εκκλησίας.

Η κατ’ επανάληψιν έκδοση τέτοιων συλλογών και η ευρύτητα της διαδόσεώς των, αρχής γενομένης από τη συλλογή του Ιωάννου του Σχολαστικού τον 7ο αιώνα, αποδεικνύουν όχι μόνον την αναγκαιότητα της υπάρξεως των νομοκανονικών συλλογών αλλά και την χρηστικότητα αυτών στην έρευνα όχι μόνον του Κανονικού Δικαίου αλλά και των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας και της εκκλησιαστικής πολιτικής και διπλωματίας του Βυζαντινού Κράτους έναντι της Εκκλησίας.

Εντός του πλαισίου αυτού διώκει να ενταχθεί το παρόν πόνημα υπό τον τίτλο «Κώδικας Νομοκανονικός. Ιεροί Κανόνες – Βυζαντινό Δίκαιο – Κανονικά Παραπτώματα», ως η νεότερη και η πλέον πρόσφατη νομοκανονική συλλογή, έχοντας ως στόχο την όσο το δυνατόν μέγιστη διευκόλυνση των ερευνητών κυρίως του Κανονικού Δικαίου και του Εκκλησιαστικού Δικαίου.