Τον Δεκέμβρη του 1994, ο Κορνήλιος Καστοριάδης συναντά και συζητά με συντάκτες της επιθεώρησης MAUSS, του Αντιωφελιμιστικού Κινήματος στις Κοινωνικές Επιστήμες, όπως ο Alain Caillé, ο Jacques Dewitte, ο Serge Latouche, και η Chantal Mouffe.

Η συζήτηση επικεντρώνεται στην άμεση και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, στην ευθραυστότητά τους, στον πολιτιστικό σχετικισμό, στη Δύση και τις αξίες της και άλλα ζητήματα που συνεχίζουν να διατηρούν την επικαιρότητά τους σήμερα, την εποχή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Πάντα πίστευα πως θα έπρεπε να υπάρχει όχι μία δυνατή σύνθεση –δεν μου αρέσει η λέξη, πολύ ριζοσπαστική-σοσιαλιστική– αλλά μία κοινή υπέρβαση που θα συνδύαζε τη δημοκρατική κουλτούρα της Δύσης με στάδια που πρέπει ή που θα έπρεπε να έρθουν, δηλαδή μια γνήσια ατομική και συλλογική αυτονομία στην κοινωνία, με διατήρηση, επανάκτηση κι ανάπτυξη με διαφορετικό τρόπο των αξιών της κοινωνικότητας και της κοινότητας που διασώζονται –στο μέτρο που διασώθηκαν– στις χώρες του τρίτου κόσμου. Διότι υπάρχουν ακόμη φυλετικές φερ’ ειπείν αξίες στην Αφρική. Δυστυχώς, εκδηλώνονται όλο και περισσότερο στις αμοιβαίες σφαγές αλλά εξακολουθούν επίσης να εκδηλώνονται με μορφές αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων, μορφές που, στην ουσία, έχουν χαθεί παντελώς στη Δύση και έχουν με άθλιο τρόπο αντικατασταθεί από την Κοινωνική Ασφάλιση… Άρα δεν λέω ότι πρέπει να αλλάξουμε τους Αφρικανούς, τους Ασιάτες κλπ. σε Ευρωπαίους. Λέω ότι πρέπει να υπάρξει κάτι που να πηγαίνει παραπέρα κι ότι υπάρχουν ακόμη στον τρίτο κόσμο, ή τουλάχιστον σε κάποια μέρη του, συμπεριφορές, ανθρωπολογικοί τύποι, κοινωνικές αξίες, φαντασιακές σημασίες όπως τις ονομάζω, που θα μπορούσαν να συμπαρασυρθούν κι αυτές στην εν λόγω κίνηση, να τη μεταμορφώσουν, να την εμπλουτίσουν, να τη γονιμοποιήσουν.

Κ. Καστοριάδης