Η Βασιλική Εργαζάκη, ως γνήσια ποιήτρια, ανοίγει την αγκαλιά της και αναπνέοντας τον καθαρό αέρα των στιγμών, μοιράζεται με τον αναγνώστη τη δική της υποψία γι’ αυτό που υπάρχει πίσω και πέρα από τα φαινόμενα.
Στη δεύτερη ποιητική της συλλογή, το κάθε ποίημα είναι ένα λουλούδι που μόλις έχει ανοίξει, αγκαλιάζοντας στα πέταλά του άρωμα κρυφό ακόμα, ένα νόημα, μια ιδέα, μια έννοια αφανέρωτη.