Στις 18 Φεβρουαρίου 1943, λίγες ημέρες μετά την τραγική για τη Γερμανία κατάληξη της μάχης του Στάλινγκραντ, ο Γκαίμπελς εκφωνεί στο κατάμεστο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου ένα συγκλονιστικό λόγο με θέμα τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Πρόκειται για τον πιο διάσημο λόγο του, ο οποίος, επίσης, θεωρείται ο καλύτερός του.  

Ο Γκαίμπελς καλεί τον γερμανικό λαό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αφοσιωθεί στον σκοπό της νίκης, συμμετέχοντας σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Του επισημαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης και την ευθύνη του. «Δύο χιλιάδες χρόνια δυτικού πολιτισμού κινδυνεύουν... Ο γερμανικός λαός και οι σύμμαχοί του εκπληρώνουν μία ευρωπαϊκή αποστολή». Παρουσιάζει σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την επίτευξη και επιτυχία του ολοκληρωτικού πολέμου, ένα πρόγραμμα που, τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να εφαρμοστεί, σε κάθε εποχή/ακόμη και σήμερα, για την αντιμετώπιση εθνικών κρίσεων. Τα λόγια του συνεπαίρνουν το πλήθος. Απευθύνει ερωτήματα στο κοινό και λαμβάνει ενθουσιώδεις απαντήσεις.

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο, (έχει μεταφραστεί ο λόγος που πράγματι εκφωνήθηκε από τον Γκαίμπελς, όπως προκύπτει από το σχετικό φιλμ), απαραίτητο για όποιον ερευνά την ιστορία του Β΄Ππ από τις πηγές, που εκδίδεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, χωρίς περικοπές.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «...Η εξέγερση των στεπών που προετοιμάζεται μπροστά στο μέτωπό μας, και η επέλαση της Ανατολής που ξεσπά στις γραμμές μας καθημερινά και με αυξανόμενη δύναμη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόπειρα επανάληψης της ιστορικής καταστροφής που τόσο συχνά στο παρελθόν απείλησε με εξαφάνιση την ήπειρό μας.

[...] Πρόκειται για μία άμεση, μεγάλη απειλή, όχι μόνο για εμάς αλλά και για την ύπαρξη κάθε ευρωπαϊκής δύναμης.

[...] Πίσω από τις επελαύνουσες σοβιετικές μεραρχίες, βλέπουμε τους εβραίους που διατάζουν την εκκαθάρισή μας, και πιο πέρα την ολοένα αυξανόμενη τρομοκρατία, το φάσμα τής λιμοκτονίας εκατομμυρίων και την απόλυτη αναρχία στην Ευρώπη.

[...] Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία δεν έχει καμία πρόθεση να υποκύψει σε αυτή την εβραϊκή απειλή.

[...] Με τόσες υπεράνθρωπες θυσίες που οι στρατιώτες μας κάνουν στο μέτωπο καθημερινά, έχουν το στοιχειώδες δικαίωμα να αναμένουν ότι ουδείς στην πατρίδα διεκδικεί το δικαίωμα να αγνοήσει τον πόλεμο και τις δικές του υποχρεώσεις. Στον αγώνα των ανδρών, η Γερμανίδα πρέπει αυθόρμητα να επιδείξει την αλληλεγγύη της.

[...] Για κάθε γνήσιο Εθνικοσοσιαλιστή, οι μέρες που διανύουμε έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα με τα χρόνια του Αγώνα. Τότε και πάντα ενεργούσαμε με τον ίδιο τρόπο. Είμαστε πάντοτε στο πλευρό του λαού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και γι` αυτόν τον λόγο ο λαός σε όλη μας τη διαδρομή μάς ακολούθησε. Πάντα κουβαλούσαμε το φορτίο μας μαζί με τον λαό, και έτσι δεν μας φαινόταν βαρύ αλλά ελαφρύ. Ο λαός θέλει να τον οδηγήσουν. Ποτέ στην ιστορία ο λαός δεν εγκατέλειψε μια θαρραλέα και αποφασισμένη ηγεσία σε μια κρίσιμη ώρα για το έθνος...»