Στον 3ο τόμο περιλαμβάνονται οι σημαντικότατοι λόγοι του Δίωνα που έχουν τον τίτλο Τρωικός και Ολυμπικός. Στον πρώτο από αυτούς ο Δίων α­σκεί σφο­δρή κρι­τι­κή στον Ό­μη­ρο και υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι δια­στρε­βλώ­νει τα γε­γο­νό­τα του Τρωικού Πολέμου στην προ­σπά­θειά του να γίνει α­ρε­στός στους βα­σι­λείς των Α­χαιών. Σύμ­φω­να με την πραγ­μα­τι­κή εκ­δο­χή των γε­γο­νό­των, την ο­ποί­α υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε α­πό κά­ποιον Αι­γύπτιο ιε­ρέ­α, ο Πά­ρης δεν έ­κλε­ψε την Ε­λέ­νη, αλ­λά την πή­ρε νό­μι­μα α­πό τους γονείς και τους α­δερ­φούς της, ως ι­σχυ­ρός βα­σι­λιάς της Α­σί­ας. Προ­σβε­βλη­μέ­νοι οι υ­πό­λοι­ποι Έλ­λη­νες μνη­στή­ρες, ξε­κί­νη­σαν τον πό­λε­μο ε­να­ντί­ον της Τροί­ας, στον ο­ποί­ο νι­κη­τές α­να­δεί­χτη­καν ό­χι οι Α­χαιοί αλ­λά οι Τρώ­ες. Στον Ολυμπικό ο Δί­ων προ­βλη­μα­τί­ζε­ται πά­νω στην έμφυτη έννοια του θείου, η οποία ενυπάρχει στους ανθρώπους, και πάνω στα ό­ρια και τις δυ­να­τό­τη­τες της πλα­στι­κής τέ­χνης, την οποία συγκρίνει με την ποί­η­ση. Το α­πο­τέ­λε­σμα εί­ναι έ­νας μο­να­δι­κός και ά­κρως ενδια­φέ­ρων λό­γος για την έν­νοια του θεί­ου και για τις δυ­να­τό­τη­τες των διαφό­ρων μορ­φών της τέ­χνης.