Ο μύθος της Αντιγόνης του Σοφοκλή είναι γνωστός: μια γυναίκα ενάντια στην εξουσία. Τον μύθο αυτόν τοποθετεί ο Μπρεχτ στο Βερολίνο του 1945, περιορίζοντας το θεικό στοιχείο και φορτώνοντας τον άνθρωπο με ολόκληρη την ευθύνη της μοίρας του. Η επανάσταση και το μαρτύριο της ηρωίδας έρχονται κοντύτερά μας γιατί δεν υπακούουν πια στον θείο νόμο αλλά στον νόμο του σκεπτόμενου ελεύθερου ανθρώπου. [από το πρόγραμμα της παράστασης στην Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού]
Ήταν ένα χιονισμένο πανεπιστήμιο κάτω απ’ τα Βραχώδη Όρη. Μόλις είχα τελειώσει μια ομιλία μου για την αρχαία ελληνική τραγωδία, όταν μια φοιτήτρια σήκωσε το μολύβι της. “Μας λέτε ποιο είναι το μήνυμα της Αντιγόνης;” Το “παρακαλώ”, φυσικά, ήταν άγνωστο στη συγχρονισμένη αυτή εκπρόσωπο της σπουδάζουσας νεολαίας, μα η ερώτησή της την εξιλέωνε και με το παραπάνω. Τώρα εγώ, σαν φλύαρος Έλληνας, μη όντας συνηθισμένος στη μανία των Αμερικανών για τις επιγραμματικές συνταγές, έμεινα για μια στιγμή άναυδος. Σίγουρα, πιο εύκολο θα μου ήταν να ρητορεύω για ένα ημίωρο, παρά να συμπυκνώσω το νόημα του σοφόκλειου έργου σε μια φράση. Γι’ αυτό και είπα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. “Το δικαίωμα του ατόμου να διαλέγει την ελευθερία του”. Αλέξης Σολομός
