Για τον δυτικό κόσμο κάθε τι που έρχεται από την Ινδία αποτελεί εκδήλωση μιας τελείως διαφορετικής δραστηριότητας σαν να έχει δημιουργηθεί σ έναν άλλον κόσμο από τη γη που ζούμε. Έτσι, κάθε θεωρία παίρνει αναγκαστικά τη μορφή του μυστηρίου, και ανήκοντας πάντα στον «άλλον κόσμο», διαστρεβλώνεται -χωρίς τις αναγκαίες ρίζες  που θα την κάνουν συγκεκριμένη και κατανοητή-  ή παραμένει στην αφάνεια.

      Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να μας κάνει να δούμε από κοντά μια τελείως ξεχωριστή εκδήλωση του ινδουισμού: μια κοσμοθεωρία – παρεξηγημένη, από την εποχή μας, σε άσκηση γυμναστικής- τον «Γιόγκα». Διαβάζοντας όμως τη μετάφραση των Ουπανισάντ και την πλούσια εισαγωγή του Jean  Varenne θα ανακαλύψουμε -όσο και αν φαίνεται παράξενο- κοινές ρίζες με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Η θεωρία της ψυχής υπάρχει ολόκληρη, και ακόμη πιο συστηματοποιημένη, μέσα στη Σωκρατική φιλοσοφία, το απόλυτο στον «Νουν» του Αναξαγόρα, η ασταμάτητη ροή του σαμσαρά στον Ηράκλειτο. Είναι όμως αλήθεια ότι έχουν μεταξύ τους και θεμελιώδεις διαφορές, γιατί ακριβώς αποτελούν εκδηλώσεις του ίδιου θέματος από λαούς με εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία και χαρακτήρα: στην απόλυτη θεωρητική δέσμευση των Ινδών οπαδών αντιτίθεται η συγκεκριμένη ελευθερία του διαλεκτικού διαλογισμού του κλασικού φιλοσόφου.

Πρόλογος, σχόλια στη γαλλική έκδοση: Jean Varenne.