Η Μαρίνα Καραγάτση φωτογραφίζει προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70–αρχές του ’80 την Άνδρο, τους ανθρώπους της και τα κτίρια, σε ένα μεταιχμιακό όριο πριν τη ραγδαία αλλαγή και την ταχύρρυθμη εξέλιξη. Διασώζεται ένας κόσμος αιώνων, προτού εμφανιστούν οι επιδοτήσεις και τα ευρωπαϊκά προγράμματα, κόσμος που έμοιαζε ασάλευτος. Τα βόδια με το υνί μοιάζουν να έρχονται από τα χρόνια του Ησίοδου. Τα αλώνια δείχνουν προϊστορικά. Οι περίτεχνες και πολυσύνθετες μοναδικές ανδριώτικες λιθοδομές, οι οποίες στην πλειονότητά τους έχουν σήμερα σοβαντιστεί, έρχονται από έναν παρελθόντα χρόνο – πριν αλλάξουν οι τεχνικές.

Τα ρούχα και τα υφάσματα είναι άλλα. Και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, πριν την ενοποίηση του στύλ από την τηλεόραση. Τα μοναδικά πορτραίτα της Μαρίνας Καραγάτση, εστιασμένα στο βλέμμα των φωτογραφιζόμενων, με τη δύναμή τους και τη βαθιά ανθρώπινη και φιλική ματιά της φωτογράφου, ξεφεύγουν από την παγίδα της γραφικότητας και του φολκλόρ.

Ένας κόσμος εκατονταετηρίδων, ο οποίος όμως φέρει τα σημάδια του επερχόμενου κόσμου, σε συνδυασμό με τον κοσμοπολιτισμό της ναυτοσύνης, που αποτελεί τη μοναδική ιδιομορφία αυτού του νησιού.

Μια εικονογραφική ελεγεία για τον τόπο, τους ανθρώπους και τα έργα τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Μαρίνα Καραγάτση, κόρη του συγγραφέα Μ. Καραγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936.

Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε κυρίως με τη λαϊκή λιθογλυπτική της Άνδρου (Λίθινες εικόνες της Άνδρου, 1990, Μαρμάρινα τέμπλα στην Άνδρο τον 19ο αιώνα, 1993, Κτητορικές πλάκες της Άνδρου, 1996).

Το 2008 δημοσίευσε στις Εκδόσεις Άγρα το πεζογράφημα Το Ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι, που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος των Λογοτεχνικών Βραβείων του περιοδικού Διαβάζω το 2009.

΄Εχει έναν γιο, τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Δημήτρη Τάρλοου.