Πρόλογος
Όταν η σύζυγός μου η Χάνα ανακάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο των πνευμόνων, σοκαριστήκαμε, αλλά εσωτερικά παρα-μείναμε ήρεμοι. Γνωρίζαμε τι μας περίμενε και ιδιαίτερα την ίδια. Παρά τη δυνατή αγάπη που μας ένωνε, το πνεύμα της παρέμεινε ευρύ. Αξιοποίησε τους τελευταίους μήνες της ζωής της όσο γινόταν καλύτερα για να ολοκληρώσει το έργο της και στη συνέχεια, την τελευταία μέρα πριν χάσει τη φωνή της, αποχαιρέτησε όλους τους φίλους της.
Πέθανε με αξιοπρέπεια και μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη της.
Από το 1968 στο Νεπάλ, τότε που εμπνευστήκαμε και δεχτήκαμε τις διδασκαλίες του Βούδα, οι δάσκαλοί μας με επιδεξιό-τητα μας εκπαίδευσαν πώς να βοηθάμε τους άλλους οι οποίοι βρίσκονται στο στάδιο του θανάτου, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η σύζυγός μου δεν χρειαζόταν πρόσθετες διδασκαλίες και εφήρμοσε τους κατάλληλους διαλογισμούς με πλήρη εμπιστοσύνη. Οι άνθρωποι γύρω της μπόρεσαν να εναρμονιστούν άριστα με τις ανάγκες της, διότι επίσης γνώριζαν τι ήταν σημαντικό γι’ αυτήν εκείνο το διάστημα και με τον τρόπο αυτό συντροφεύτηκε και στηρίχτηκε με αγάπη στη φάση του θανάτου της.

Η περίοδος πένθους για τη Χάνα ήταν επίσης ασυνήθιστη. Μετά από μια σύντομη απόσυρση, συνέχισα να εργάζομαι, διότι γνώριζα πως η παρούσα κατάστασή της είναι πολύ καλύτερη από ό, τι όταν βρισκόταν στο άρρωστο σώμα της και επειδή είμαι βέβαιος πως με χαρά θα συνεχίσουμε μαζί το έργο μας στις μελλοντικές μας ζωές.

Εκπαιδευμένος σύμφωνα με τις επιθυμίες των Λάμα μας και με τη μετάδοσή τους, με τα χρόνια έγινα ένας δάσκαλος γι’ αυτήν ακριβώς την αποφασιστική στιγμή της ζωής. Με αυξανόμενη χαρά βλέπω πάντα τα ωφέλιμα αποτελέσματα των διδασκαλιών του Βούδα στους αναστατωμένους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι να προσδοκούν στο τέλος της ζωής τους.
Όλοι οι μαθητές, οι οποίοι γνωρίζουν τις διδασκαλίες για την άχρονη φύση του πνεύματος, τη διαδικασία του θανάτου, το θάνατο και την επαναγέννηση και ιδιαίτερα την άσκηση του Συνειδητού Θανάτου (Πόουα), έχουν κάτι κοινό: κοιτούν με αφοβία το μέλλον,σκέφτονται τους άλλους και αποτελούν πηγή δύναμης για το περιβάλλον τους. Αποτελούν το γαλήνιο κέντρο της θύελλας που πλήττει την οικογένεια όταν επίκειται ο θάνατος.
Μακάρι το βιβλίο αυτό να αποσύρει το φόβο του θανάτου από πολλούς ανθρώπους και να τους βοηθήσει από τώρα να φυτέψουν τους σπόρους για τη μεγάλη μελλοντική ευτυχία!

Με θέα τη λίμνη και τα βουνά από το Ευρωπαϊκό Κέντρο, στο ενεργειακό πεδίο της προστάτιδας Άσπρη Ομπρέλα, την ημέρα του Μαύρου Χιτώνα, Ιούλιος 2010.
Δικός σας
Λάμα Όλε Νύνταλ