ΛΙΘΑΡΠΑΣΤΗ
Δεν έχω υπάρξει άλλο τίποτα
πριν έρθεις
από μια λίθινη γυναίκα
του καιρού μου
με δυο πουλιά
πάνω στους ώμους
– παράσημοι ουρανοί
φοβόμουν μόνο τη βροχή
μη μου διαβρώσει τις ιδιότητες
μη μ’ αναθεωρήσει
τι θα ’μουν χωρίς να σε περιμένω;
Δεν έχω υπάρξει τίποτα άλλο
παρά μια λίθινη βεβαιότητα
του ακατάληπτού μου
τώρα τα μάτια μου
δυο λαξευμένοι αιώνες
κι ο μόνος τρόπος να σωθώ
από την πέτρα
είναι να δέσω στο λαιμό μου
μία θάλασσα
