ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ζούμε σε μια πρωτοφανή και πρωτόγνωρη περίοδο για τα παγκόσμια δεδομένα. Δεν μπορούσε κάποιος ποτέ να προβλέψει τη διάρκεια και το βάθος αυτής της κρίσης που δημιουργεί η μετάβαση από την 2η στην 3η βιομηχανική επανάσταση. Η σύγκριση που γίνεται με τα δεδομένα της δεκαετίας του  1970, με τις αλλεπάλληλες πετρελαϊκές κρίσεις που είχαμε, είναι ατυχής. Τη δεκαετία του ’70 αφενός είχαμε ένα σοκ στην Ευρώπη και στην οικονομία  αλλά μετά έγιναν επενδύσεις για την ανοικοδόμηση των ερειπίων της κρίσης. Οι εταιρείες τότε ήταν μικρές. Σήμερα οι εταιρείες έχουν μεγαλώσει υπερβολικά, απεδείχθη ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να αλλάξει πορεία μια βάρκα παρά ο Τιτανικός. Την εποχή των ανεξάρτητων οικονομιών υπήρχε τεράστια ευελιξία. Τα σημερινά μεγέθη καθιστούν δύσκολη και πολύ επίπονη την προσαρμογή μιας εταιρείας στα νέα δεδομένα. Πολλοί λένε ότι θα πρέπει να πάμε δέκα πέντε χρόνια πίσω και να προσαρμόσουμε ανάλογα τις επιχειρήσεις. Αυτή, όμως, είναι μια άσκηση επί χάρτου που δεν μπορεί να γίνει  στην πραγματικότητα. Μια εταιρεία είναι ένας δυναμικός οργανισμός, και αναπτύσσεται σε νέους τομείς, ενώ αλλάζουν τα δεδομένα της αγοράς και οι κανονιστικές προδιαγραφές, ιδιαίτερα μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία όπου το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η “sharing economy”. Οι επιχειρήσεις είναι  υποχρεωμένες να εργάζονται με εξαιρετικά χαμηλό κόστος και να εξυπηρετούν ένα  υψηλό κύκλο εργασιών με πολύ μικρά περιθώρια κέρδους. Μεταξύ 1998 και 2008, οι εταιρείες παρουσίαζαν  χαμηλούς τζίρους, αλλά με υψηλά περιθώρια κέρδους. Σήμερα, στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης που βιώνει η Ευρώπη, οι επιχειρήσεις προσπαθούν  να μειώσουν  τους μισθούς στα επίπεδα της περασμένης δεκαετίας αλλά αυτό δεν πρόκειται να  αποφέρει κέρδος στην ανταγωνιστικότητα ενός Οργανισμού και φυσικά αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Εφόσον πάντα υπάρχει και θα υπάρχει ζήτηση για καλά στελέχη στην αγορά και όταν η επιχείρηση εφαρμόσει μια λογική να γυρίσει  τη μηχανή ανάποδα, το πιθανότερο είναι ότι θα χάσει πολύ καλά στελέχη τα οποία αποτελούν το άυλο κεφάλαιο τους, και το κεφάλαιο δεν το απολύεις. Η μείωση μισθών είναι ένας ολισθηρός και πολύ επικίνδυνος δρόμος.

Σήμερα υπάρχει μόνο μία επιλογή. Μία επιχείρηση πρέπει να βρει τον τρόπο να συνεχίσει να αναπτύσσεται ακόμα και σε μια φθίνουσα αγορά. Αυτό είναι το κλειδί. Οι  εταιρείες δεν  συρρικνώνονται προς την κερδοφορία. Ακόμα και αυτό να επιτευχθεί πρόσκαιρα, ίσως για μία χρονιά, δεν μπορεί να έχει συνέχεια. Όταν μια εταιρεία μπει σε μια λογική πτωτικής πορείας θα οδηγηθεί σίγουρα στη χρεοκοπία. Γι’ αυτό επιβάλλεται να βρει τους τρόπους για να αναπτυχθεί προσαρμόζοντας τη στρατηγική του marketing που θα εφαρμόσει. Αν πουλάει ακριβά προϊόντα να κατευθυνθεί προς φθηνότερα. Αν είναι προσανατολισμένη σε καταναλωτές υψηλής εισοδηματικής στάθμης θα πρέπει να προσαρμόσει το προϊόν της στις προτιμήσεις κοινού χαμηλότερης αγοραστικής δύναμης. Αν είναι εγκλωβισμένη σε αγορές που σβήνουν, να κάνει γρήγορα στροφή σε νέες που αναπτύσσονται.

Η εποχή της στασιμότητας έχει περάσει, σήμερα η Επιχείρηση οφείλει να πάει στον καταναλωτή ακόμη και αν χρειαστεί να τον πλησιάσει μέσω των smartphone και των tablets και αύριο να μοιραστεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της μέσω της νεφο-πληροφορικής (Cloud Computing).

Αυτή η προσέγγιση επιχειρείται από τους συγγραφείς του ανά χείρας πονήματος, ελπίζοντας πως θα δώσουμε το ερέθισμα για περαιτέρω διερεύνηση του θέματος από τους φοιτητές.