Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να αναλύσει ένα κρίσιμο ζητούμενο της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας: τη δύσκολη σχέση ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στον Στρατό μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Αρχικά, παρουσιάζεται η συγκρότηση και δράση της μαζικότερης ενδοστρατιωτικής οργάνωσης, του Ι.Δ.Ε.Α., έως την αυτοαδρανοποίησή του στα μέσα της δεκαετίας του 1950, με έμφαση στο περιβόητο κίνημα της 30ης -31ης Μαΐου 1951. Ακολούθως, αναλύεται η ύπαρξη διεργασιών στο σώμα των αξιωματικών που οδήγησαν στη συγκρότηση νέων συνωμοτικών πυρήνων. Στη συνέχεια, εκτίθενται οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά τις εκλογές του 1961, οπότε και ο Στρατός έγινε ξανά διακύβευμα της κομματικής διαπάλης. Εξετάζεται επίσης η απειλή της δικτατορίας όπως ξεκίνησε να διαγράφεται από την έναρξη της πολιτικής κρίσης του 1965, έως και το πραξικόπημα του 1967.

Οι ιδεολογικοί πυρήνες οι οποίοι άσκησαν την επιρροή τους στις προαγωγές ομοϊδεατών ή τις αποστρατεύσεις αντιπάλων, οι αναμείξεις του θρόνου και των πολιτικών, η παρασκηνιακή διαπλοκή, το μοναχικό υπονομευτικό έργο αξιωματικών όπως ο Ιωαννίδης, Παπαδόπουλος και Λαδάς, παρακολουθούνται από τον συγγραφέα μαζί με τις εξελίξεις στα υψηλά κλιμάκια του στρατού και της πολιτικής ηγεσίας.

 Μία πολύτιμη συμβολή για την μελέτη του ρόλου των στρατιωτικών στην ελληνική μεταπολεμική πολιτική ζωή.

Ο Δημήτρης Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1981. Το 2002 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το 2004 από το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2012 αναγορεύθηκε διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως καθηγητής στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση.