Τα κοινωνικά προβλήματα σχεδόν από όλους θεωρούνται ανεπίλυτα. Και όμως δεν είναι. Το κύριο, πράγματι, μειονέκτημα της κοινωνίας των ανθρώπων  έγκειται στο ότι μέτρο του πλούτου αποτελεί ο χρυσός, κάτι δηλαδή που δεν έχει καμία σχέση με την πηγή του πλούτου, δηλαδή την εργασία. Η κατοχή χρυσού, πράγματι,  είναι αποτέλεσμα τύχης, βίας ή και απάτης. Να γιατί –κατά κανόνα- όσοι εργάζονται παραμένουν φτωχοί, ενώ άτομα που συστηματικώς αποφεύγουνε την εργασία ζούνε και πεθαίνουνε κυριολεκτικώς «πνιγμένοι στο χρήμα». Με λίγα λόγια, το εθνικό νόμισμα της κάθε χώρας θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένο με την εργασία/παραγωγικότητα και όχι με το χρυσάφι και τα υποκατάστατά του, τα χαρτονομίσματα τύπου ευρώ π.χ. ή και δολλάριου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Προσπάθεια δόμησης διεθνούς οικονομικού συστήματος βασισμένου όχι στο χρυσάφι μα στην εργασία έγινε κατά την τελευταία πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεκαετία. Και φυσικά υπήρξε επιτυχής, εφόσον κατέδειξε ότι «θέσεις εργασίας δημιουργεί μόνο η εργασία» και ποτέ το χρήμα, όπως σφαλερώς πιστεύεται στην Ελλάδα σήμερα. Το βιβλίο αυτό, που κυκλοφόρησε στα ιταλικά, ενώ ήδη είχε αρχίσει η παγκόσμια σύρραξη, με τρόπο γλαφυρό και ευνόητο αναλύει τον τρόπο δημιουργίας και λειτουργίας αυτού ακριβώς του πρωτοποριακού νομισματικού συστήματος. Η ελληνική έκδοση, είναι εμπλουτισμένη με εκτενές επίμετρο για τις σχέσεις Ελλάδας και Ιταλίας κατά τη διάρκεια του Μεσοπόλεμου και το παρασκήνιο του ελληνοϊταλικού πολέμου των ετών 1940-1941.