Πέρασαν αρκετά χρόνια από το 1986, από τότε πον οι φίλτατοι Παπαγρηγορίου-Νάκας, μου ζήτησαν να φτιάξω τα τραγούδια μου για να εκδοθούν. Έκτοτε, από αναβολή σε αναβολή, κατανάλωσα μία ολόκληρη δεκαετία σε υποσχέσεις ατελέσφορες. Τώρα, ύστερα από την έκδοση "Χάρτινο καράβι``, ένοιωσα πως έπρεπε να καθήσω αμετάκλητα και να οργανώσω το υλικό μου.

Φτιάχνοντας τα τραγούδια μου, ένοιωσα για άλλη μια φορά μια αγάπη βαθύτατη γι ’ αυτά τα κομμάτια ζωής, αφού, έχοντάς τα μπροστά μου, καλοπίζοντας και φροντίζοντας τις αρμονίες και τους δακτυλισμούς, βρέθηκα μπροστά στο χρόνο που πέρασε, μπροστά στις εικόνες του, βρέθηκα μπροστά σε κομμάτια μνήμης. Ένοιωσα πως μου δίνεται για άλλη μια φορά η ευκαιρία να "ξανα- φτιάξω" αυτά τα τραγούδια, όχι από την αρχή, αλλά από το ...τέλος!

Ενέταξα στη συλλογή αυτή τραγούδια από διαφορετικές δεκαετίες -τριαντα- πέντε χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι αυτά- επιλέγοντας από τα πιο γνωστά -και όχι μόνο- τραγούδια μου. Η επιλογή ξεκίνησε από τον τίτλο του βιβλίου, που καθρεφτίζει την ουσία της δουλειάς μου · τη μουσική διείσδυση μέσα στον ερωτικό λόγο, την αέναη σχέση μουσικής-ερωτικού λόγου, που με τη βοήθεια των ηχοχρωμάτων και του μελωδισμού μετατρέπεται σε συναίσθημα.

Τα δεκαέξη αυτά κομμάτια γνωρίζουν πως ο κιθαριστής που θα επιθυμήσει να τα παίξει, θα βρεθεί μπροστά σε ένα μελαγχολικό μουσικό τοπίο, όπως ταιριάζει σε έναν "λόγο ερωτικό"· στην αποκάλυψη της ψυχής και στην αναζήτηση της ποίησης και της μουσικής, που οδηγεί στην τρυφερότητα. Αυτό υπήρξε και το "μέσον" το δικό μου, για να ισορροπήσω στην υστερία των καιρών.

Θα μπορούσα να πω πως το σύνολο σχεδόν των τραγουδιών μου, συνδέεται με αυτή τη θεματολογία· έτσι, δυσκολεύτηκα να επιλέξω αυτά τα συγκεκριμένα τραγούδια και να αφήσω "απ’ έξω" τα άλλα.

Ανάμεσά τους έβαλα ένα ανέκδοτο τραγούδι: "Τριάντα και κάτι", που έκρινα πως έπρεπε να ενταχθεί σ’ αυτό το υλικό, ένα ντουέτο: "Λαϊκό βαλσάκι", για μια χαρούμενη σελίδα και ένα "Blues" για σόλο κιθάρα, που είναι η πιο πρόσφατη γραφή μου.

Τα κομμάτια που είναι γραμμένα για φωνή και κιθάρα ή για δύο κιθάρες ή για ντουέτο κιθάρας δίχως φωνή ή για σόλο, τα τοποθέτησα από εκεί που ξεκίνησαν από την κιθάρα! Πολλά απ’ αυτά παρουσιάστηκαν στη δισκογραφία με ορχήστρα. Έτσι λοιπόν προσπάθησα αυτά τα ηχοχρώματα να τα αποδώσω στην κιθάρα, λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν μου τη διευκόλυνση του κιθαριστή, δίχως να φθείρω ή να σπαταλήσω τις πολυφωνικές και ενορχηστρωτικές ιδέες. Προσπάθησα να γράψω την κιθάρα ισορροπώντας την τεχνική σε ένα μέσο επίπεδο δυσκολίας, αξιώνοντας συγχρόνως κόπο και φαντασία από τον κιθαριστή.

Πάνω από τρεις δεκαετίες στο τραγούδι τώρα πια, έφτιαξα το δικό μου χώρο, αναπνέω το δικό μου οξυγόνο, για να διαβώ ταπεινά στα πράγματα και στη νόηση, εν μέσω της μουσικής και της δημιουργικής σχέσης με ό,τι ερωτικό υπάρχει στη ζωή...

Νοέμβριος 1996 Νό της Μαυρουδής