Ο κόκκινος λωτός, το σύμβολο αγάπης και πάθους, είναι χαραγμένος για πάντα στο χέρι του Χρήστου. Κλειστός, μαζί με όσα ήθελε να μείνουν σφραγισμένα μέσα του. Το γράμμα «Χ» βρίσκεται στο κέντρο του. «Χ» για το όνομά της, για τη μόνη γυναίκα που αγάπησε πραγματικά. Σήμερα ο Χρήστος βρίσκεται απομονωμένος στο καταφύγιό του, στο δάσος, μπροστά σε έναν νεαρό δημοσιογράφο και εννέα φυλαγμένα γράμματα. Μέσα από αυτά θα διηγηθεί σε εκείνον όλη του τη ζωή με κατάληξη το εδώ, το τώρα, αυτή τη στιγμή.
«Απάντησα γιατί ένιωσα ότι όφειλα να απαντήσω. Δεν ήταν άλλο ένα γράμμα θαυμασμού, καμία σχέση -αυτό το γράμμα ήταν ένα γράμμα ειλικρίνειας, έγινε ευάλωτη. Μου άρεσε αυτό που είπε για τον κυνισμό, είχε δίκιο, ο κυνισμός εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να ξεφεύγει, να φέρνει τα πάντα εκτός ελέγχου. Και εγώ ήμουν πολύ κυνικός άνθρωπος. Τότε, ήμουν κυνικός, ναι. Αλλά δεν της απάντησα για αυτό. Της απάντησα γιατί έπρεπε να της πω ότι αν και καταλάβαινα απόλυτα αυτό που είπε για τη σχέση, για τον κόμπο, για όλα, εγώ δεν τα είχα βιώσει ποτέ. Και ήμουν τριάντα τριών ετών».
Ο Άγγελος ξαφνιάστηκε.
Τριάντα τριών ετών, και ποτέ ερωτευμένος;
Είναι δυνατόν;