Το ερώτημα «τι πρέπει να διδάξουμε στο σχολείο και με ποια εφόδια να εξοπλίσουμε τη νέα γενιά» αποτελεί το κεντρικό ερώτημα κάθε προβληματισμού σχετικού με την εκπαίδευση. Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης δεν θα βρει μόνο κάποιες από τις απαντήσεις που δόθηκαν σε αυτό το ερώτημα αλλά και το κοινωνικο-πολιτικό και επιστημολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτές διαμορφώθηκαν. Σε αυτή τη προοπτική ο συγγραφέας διερευνά την εξέλιξη του διεπιστημονικού πεδίου των Αναλυτικών Προγραμμάτων σε άμεση συνάρτηση με τη σημασία που αυτό είχε και έχει για την εκπαιδευτική πράξη. Προσεγγίζει έτσι στοχαστικά τις οπτικές που διαμορφώθηκαν σταδιακά, τις επιστημολογικές τους αφετηρίες και τα ιστορικά και κοινωνικά τους συμφραζόμενα, καθώς επίσης και τις απηχήσεις τους σε επίπεδο σχολείου και εκπαιδευτικής πρακτικής.

Απώτερος στόχος αυτής της στοχαστικής περιδιάβασης και απόληξη του βιβλίου είναι η αναζήτηση μιας οπτικής, η οποία υπερβαίνοντας διχαστικά διλήμματα, διαζεύξεις και πολωτικές αντιπαραθέσεις μπορεί να μας οδηγήσει στην αναστοχαστική αναζήτηση νέων σταθερών, οι οποίες μέσα από συνεχή διαπραγμάτευση και στοχασμό θα ανοίγουν την προοπτική ενός διαφορετικού σχολείου. Ένα σχολείο στο οποίο θα έχουν θέση όλες οι φωνές και οι ποικίλες ταυτότητες οι δικές μας, εκπαιδευτικών και μαθητών, αλλά και του όποιου άλλου μέσα στο σύγχρονο διευρυμένο επικοινωνιακό πεδίο, το οποίο σταδιακά συγκροτούν οι νέοι διανθρώπινοι, διακρατικοί και διαπολιτισμικοί όροι συνύπαρξης.