Ποιοι εμπνέονται τα συνθήματα που ακούγονται στα γήπεδα; Αποτελούν, άραγε, μια σύγχρονη εκδοχή «δημοτικών τραγουδιών»; Το ποιητικό, πολλές φορές, περιεχόμενο των συνθημάτων, το απόσταγμα κοινωνικής εμπειρίας, καθώς και η συναισθηματική τους λειτουργικότητα τα κάνουν να έχουν μια αναμφισβήτητη λαογραφική αξία. Η ανθολόγηση, σε αρκετά εκτεταμένο γεωγραφικό και θεματολογικό φάσμα των οπαδικών συνθημάτων, δίνει την ευκαιρία να ανασύρουμε στιγμές και εικόνες από τον θησαυρό των προσωπικών μας βιωμάτων και να προσφέρουν ένα συναρπαστικό ταξίδι στους τόπους της συλλογικής περιπέτειας.

Το βιβλίο το έγραψα για να ξανανιώσουμε πάλι, μαζί, κάτι από αυτή τη μαγεία που, σε μεγάλο βαθμό, έχει χαθεί. Να πάμε στο γήπεδο παρέα, παρόλο που εμένα πάντα μου άρεζε να περπατώ προς το γήπεδο μόνος. Να δούμε το όποιο ματς συντροφιά με τις σκέψεις μας, με την ανυπομονησία μας να συναντήσουμε και τους υπόλοιπους της παρέας έξω από τη θύρα που κάθε φορά ανταμώνουμε. Να νιώσουμε μαζί την ατμόσφαιρα του γηπέδου, εκεί που όλοι έχουμε φάει τόνους από σουβλάκια αμφίβολης προέλευσης, γιατί, ως γνωστόν, κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από τα «βρόμικα» των γηπέδων. Εκεί που όλοι έχουμε φύγει, σε κάποιον έστω αγώνα, πέντε λεπτά πριν να τελειώσει, για να μην μπλέξουμε σε κίνηση, εκεί που όλοι, κάποια φορά, έχουμε κάνει μανούρα, επειδή κάποιος άλλος κάθισε στο δικό μας καρεκλάκι. Εκεί, στο γήπεδο με το τρανζιστοράκι, παλιότερα, στο αυτί, τώρα με το smartphone στο χέρι, στο γήπεδο που ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορείς να συναντήσεις, στο γήπεδο παρέα με τους προπονηταράδες της εξέδρας.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου