Οι αλλαγές που συγκλονίζουν τη σύγχρονη εποχή συνδέονται στενά με τις ιστορικές μεταβολές οι οποίες εκδηλώνονται από τη δεκαετία του 1970 στην πορεία της οικονομικής ανάπτυξης. Η μετάβασή της από το βιομηχανικό μοντέλο εξέλιξης, που κυριάρχησε επί έναν και πλέον αιώνα, σε ένα νέο, την παγκόσμια οικονομία της γνώσης, αλλάζει το συσχετισμό της έντασης μεταξύ των περιβαλλοντικών και κοινωνικών πιέσεων και διαφοροποιεί τις συνθήκες της ευημερίας. Η παγκόσμια κρίση είναι συνέπεια αυτής της μετάβασης. Οι διαφαινόμενες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της κλονίζουν τις ιστορικά εδραιωμένες προσδοκίες του επερχόμενου μέλλοντος ως συνώνυμου της προόδου και θέτουν σε αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα του βιοτικού επιπέδου.
Η εκθετική μεγέθυνση του πληθυσμού, της επένδυσης κεφαλαίου, της μόλυνσης, της κατανάλωσης τροφής και του βιοτικού επιπέδου, σε όλη τη διάρκεια της βιομηχανικής εποχής, οδήγησε στη θεώρηση της μεγέθυνσης ως φυσικής κατάστασης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και στην εξίσωση της "προόδου" με την ετήσια ποσοστιαία αύξηση του ΑΕΠ και του πληθυσμού. Η βιωσιμότητα της ευημερίας επιβάλλει σήμερα την υιοθέτηση ενός νέου παραγωγικού και καταναλωτικού παραδείγματος, το οποίο θα στηρίζεται στην αυτοσυγκράτηση της μεγέθυνσης. Η επιβράδυνσή της με ηθικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια προϋποθέτει τη ρύθμιση του νέου μοντέλου ανάπτυξης, έτσι ώστε η πρόοδος να συνταιριάζεται με τη διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)