Τα ομηρικά έπη βρίθουν σοφίας και γνώσεων με την μορφή επιγραμμάτων, ρητών, γνωμικών, παροιμιών, διδαγμάτων και συμβουλών, κυρίως προς τους νεώτερους.
Εκτός από τα πολύ γνωστά `ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ`, `ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ`, `ΕΠΙ ΞΥΡΟΥ ΑΚΜΗΣ` κ.ά., τα ομηρικά έπη περιλαμβάνουν εκατοντάδες στίχους, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να εκπαιδεύσουν και να καθοδηγήσουν το γένος των ανθρώπων, δια της αναβιώσεως παναρχαίων ηθικών αξιών, που παραπαίουν στον 21ο αιώνα, με τις οποίες ανετράφη και εκπορεύθη ο Έλλην άνθρωπος κατά την μακραίωνη ιστορία του.
Η τεκμηριωμένη παλαιότητα της συγγραφής των επών σε πολύ παλαιότερες εποχές των παραδεκτών, καθιστούν το πανάρχαιο τούτο πνευματικό υλικό ακόμη πολυτιμότερο.
Η επισήμανση της Ομηρικής σοφίας καταγράφεται στο αρχαίο κείμενο κατά ραψωδία και χωρίο, συνοδεύεται από την μετάφρασή του με την μέγιστη δυνατή προσέγγιση στις λέξεις και τις ρίζες του Ομήρου, σχολιάζεται με παράθεση όλων των πηγών πληροφοριών και αντιστοιχίζεται με ρήσεις από λαογραφικές παραδόσεις και παροιμίες του Ελληνικού λαού, μέσα στις οποίες διαιωνίζεται και διασώζεται ο γνήσιος δεσμός με τους αρχαιοέλληνες.
Καταδεικνύεται πράγματι περιτράνως, ότι το Ελληνικό φύλο δια των ρήσεων, των ηθών, της γλώσσας και των λοιπών κοινωνικών συνηθειών, αποτελεί συνέχεια των αρχαιοτάτων προγόνων, όταν τα σπέρματα του πνεύματος και του πολιτισμού, που φώτισαν την Οικουμένη, εδημιουργούντο στον ίδιο γεωπολιτικό χώρο με πρωτεργάτη τον Όμηρο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]