O Θανάσης Ντινόπουλος εξετάζει «σφάλματα» της εξέλιξης από το κυτταρικό μέχρι το συστημικό επίπεδο, δίνοντας βάρος στις εγκεφαλικές λειτουργίες. Μεταξύ των ερωτημάτων που θέτει είναι τα ακόλουθα: Γιατί χιάζεται η πεπτική με την αναπνευστική οδό, ώστε συχνά να πνιγόμαστε όταν τρώμε; Γιατί ο άνθρωπος σηκώθηκε όρθιος και ποια προβλήματα προκύπτουν από την όρθια στάση; Γιατί να υπάρχει ένα τυφλό σημείο στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου οφθαλμού; Γιατί οι Μπόσκοπ, οι άνθρωποι με τον μεγάλο εγκέφαλο, εξαφανίστηκαν; Γιατί τα κύτταρα του εγκεφάλου δεν αναγεννώνται ; Γιατί η αντίληψη και η μνήμη είναι ατελείς λειτουργίες; Είναι η λήθη βιολογικά χρήσιμος μηχανισμός; Είναι ο έρωτας γλυκόπικρο «σφάλμα» της εξέλιξης; Αυτά και άλλα πολλά εξελικτικά προβλήματα εξετάζει ο συγγραφέας, θέτοντας το σκληρό ερώτημα: Υπάρχει ένας παντογνώστης και παντοδύναμος, πλην αδέξιος, σχεδιαστής ή είναι ο άνθρωπος προϊόν μιας φυσικής διεργασίας, όπως υποστηρίζεται από τη δαρβινική Θεωρία της Εξέλιξης; Μετά από πολλά χρόνια εργαστηριακής πείρας, ο Θανάσης Ντινόπουλος υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει πια την επιστημονική γνώση και την κοινωνική νοημοσύνη, που θα του επιτρέψουν να απαλλαγεί από την δαρβινική αδυναμία της κατανόησης των εννοιών της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής. Με χιούμορ και ψυχραιμία, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι είμαστε κι εμείς προϊόντα της ίδιας διεργασίας που έδωσε κάθε άλλη μορφή ζωής, παραδοχή καθοριστικής σημασίας για το αμφίβολο μέλλον του πλανήτη και την επιβίωση μας ως είδος.