Tο βιβλίο αυτό διερευνά την επίδραση του αρχαίου δράματος στη θεατρική δημιουργία του Άγγελου Σικελιανού υπό το πρίσμα της νιτσεϊκής φράσης `κάθε τραγικός ήρωας είναι προσωπείο του Διονύσου`, σε συνδυασμό με τα τέσσερα είδη της `αγαθής μανίας` που αναφέρονται στον πλατωνικό διάλογο Φαίδρος.
Οι τραγωδίες της Θυμέλης αποτελούν την κατ` εξοχήν σικελιανική σύνθεση: της θρησκείας, της φιλοσοφίας και των ποιητικών ειδών, με την (ανα)δημιουργία, όπως πιστεύει ο ποιητής, του Παγκόσμιου Μύθου. Έχοντας ο Σικελιανός ως αφετηρία όχι την αριστοτελική μίμησι αλλά την μυητική λειτουργία της αρχαίας τραγωδίας, την οποία αντιλαμβάνεται ως αυτοανέλιξη του ανθρώπου, όπως εκφράστηκε στα αρχαία Μυστήρια, προσπάθησε να συνδυάσει την έννοια της πλατωνικής μανίας ή του ιερού πανικού ενοποιώντας τον βόρειο ή επικό (σαμανικο) μύθο της αυτοανέλιξης με τον νότιο (Μεσογειακό) τραγικό μύθο του πάσχοντος ήρωα και το θείον Δράμα του θνήσκοντος θεού.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Πρόλογος
Εισαγωγή
Το πλαίσιο της εποχής και η "Βαβέλ της Βιβλιοθήκης"
Η σικελιανική ποιητική της τραγωδίας
Ο πάσχων ήρωας και η ποιητική μανία
Στο μυστικό σύμπαν του Διονύσου
Η τελεστική μανία
Η ερωτική μανία
Η προφητική μανία
Ο εκπολιτιστής ήρωας και η ωμοφάγος χάρις
Το καθαρτήριον πυρ και οι Salvatores Dei
Στην τεθλασμένη της κωμωδίας
Ο τραγικός θάνατος και ο Γάμος με τη Μητέρα
Το μυστικό προσωπείο του Διονύσου
Βιβλιογραφία
Ευρετήριο ονομάτων
Ευρετήριο έργων
Ευρετήριο θεμάτων
Summary
Παρακαλώ, συμπληρώστε το email σας και πατήστε αποστολή.