ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ...και αισθανόμαστε μόνο την ψυχή μας
να διαλύεται σε μυριάδες κομμάτια
σαν να μην βρίσκουμε ποτέ την λύση
ουρλιάζουμε
γιατί
ρωτάμε αλλά δεν είναι πιά ερώτηση
είναι μία ενστικτώδης επανάληψη
του θανάτου μας βλέποντας τ’ αστέρια
και τα ηλίθια παιχνίδια των γυναικών
που δεν μπορούν να προσφέρουν έρωτα
μπορούν όμως να προσφέρουν παράνοια
και πάρ’ αυτο συνεχίζουμε να τις αγαπάμε
όταν μεταλλαχθούμε
και θα μας είναι άχρηστες πια
-έτσι μας έμαθαν οι ίδιες
να τις μισούμε για να καταλαβαίνουν
ότι τις αγαπάμε-
να συνεχίσει έτσι
διαιωνίζοντας τα πανηλίθια λάθη σας,
τις πανηλίθιες ιδέες σας περί εξέλιξης
και να ευχόμεθα όλοι οι υποκριτές και ψεύτες...
