Άλλο ένα βιβλίο με παράλογες και surreal, κυνικές και μαύρες κωμωδίες με προεκτάσεις προς κοινωνικό και πολιτικό υπαρξισμό, αλλά και προς μπίτνικ λογοτεχνία ή έχετε διαβάσει σοφιστές όπως τον Αιλιάνο για το ακόλαστο δελφίνι και την καμηλοπάρδαλη που μιλούσε μαυριτανικά; Αυτοί οι αρχαίοι δεν μας άφησαν πολλά περιθώρια! Για να μην νομίζουν μερικοί ότι κάνουμε κάτι νέο!

Αν σας αρέσουν οι ταινίες των Monty Pythons και τα surreal κείμενα, αυτό είναι ένα βιβλίο, το οποίο θα χρειαστείτε, διότι διαβάζοντάς θα αναθεωρήσετε ό,τι θεωρείτε δογματίζοντας λογοτεχνία. Σπάνιο, αλλά όχι ανυπαρκτο και αμελητέο είδος γραφής από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Άλλο ένα βιβλίο με παράλογες και surreal, κυνικές και μαύρες κωμωδίες με προεκτάσεις προς κοινωνικό και πολιτικό υπαρξισμό, αλλά και προς μπίτνικ λογοτεχνία ή έχετε διαβάσει σοφιστές όπως τον Αιλιάνο για το ακόλαστο δελφίνι και την καμηλοπάρδαλη που μιλούσε μαυριτανικά; Αυτοί οι αρχαίοι δεν μας άφησαν πολλά περιθώρια! Για να μην νομίζουν μερικοί ότι κάνουμε κάτι νέο! Αν σας αρέσουν οι ταινίες των Monty Pythons και τα surreal κείμενα, αυτό είναι ένα βιβλίο, το οποίο θα χρειαστείτε, διότι διαβάζοντάς θα αναθεωρήσετε ό,τι θεωρείτε δογματίζοντας λογοτεχνία. Σπάνιο, αλλά όχι ανυπαρκτο και αμελητέο είδος γραφής από την αρχαιότητα ως σήμερα. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:Πρόλογος του Θωμά Μιχαλιέρη: Η μεγάλη μου αδελφή η Αϋρή. Πόσο θα ήθελα να το δω να μεγαλώνει! Ο συγγραφέας μας αφηγείται μέσα από τα βιώματα του ότι οι αντιλήψεις για την ζωή και οι διάφοροι τρόποι να την ζεις μπορούν να διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο μέχρι που να μην μοιάζουν σε τίποτα, γιατί οι αρχές δεν είναι ποτέ οι ίδιες, πίσω απ’ αυτή την διαφορά κρύβεται όμως ένα κοινό στοιχείο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πει ποιες εμπειρίες είχε. Ο συγγραφέας έχει την πεποίθηση ότι η ζωή δημιουργεί εμπειρίες για να είναι ζωντανή ύπαρξη. Ο ίδιος επωφελείται από αυτές τις εμπειρίες, ζει την κάθε στιγμή πάνω σε συγκεκριμένο πεδίο, αφήνοντας στον εαυτό του ένα περιθώριο ελευθερίας σε αυτά που είναι φανερά αληθινά προκειμένου να γίνει κύριος και εξουσιαστής της μοίρας του. Τα ατομικά του βιώματα στην αυγή της υποκειμενικής του ελευθερίας τα θέτει ως ιδανικά αφ’ ενός για την ανακάλυψη ενός διαφορετικού κόσμου και αφετέρου για την αντικειμενική οργάνωση των τρόπων της κοινωνίας. Ο ίδιος έχει υιοθετήσει ένα κόσμο καθορίζοντας δικά του όρια, ένας καινούργιος κόσμος όπου η ελευθερία δεν επιβάλλει όρια στον εαυτό του, εκμηδενίζοντας τις εξωτερικές πιέσεις.