Ελεύθερο ποιητικό δοκίμιο έμμετρου και πεζού λόγου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

..Ούτε χιλιάδες χρόνια δεν φτάνουν
Γιά να δούμε κάθε πτυχή
του χώρου που μας δόθηκε.
Μόνο που μερικοί περιορίζουν
και όλα φαίνονται σαν δωμάτια φυλακές,
σφραγισμένα δωμάτια μιας κόλασης
που επέλεξαν διότι δεν είχαν φαντασία.
Τα νέα ερωτικά αρώματα 
τα βρίσκουμε στα πλέον παράξενα σημεία, 
όπου δεν θα πιστεύαμε πως υπάρχει 
εκεί για εμάς ένα θερμό φιλί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Και ποία είναι η ουσία τελικά; Απλώς χαθήκαμε και προσπαθούμε να σκοτώσουμε ότι απομένει. Υπάρχει άλλος τρόπος; Γίνεται διαφορετικά; Ίσως αν ήμασταν πιο εξελιγμένοι, ή πιο ευγενικοί ή καλύτερα θα έλεγα αγαπημένοι -να που δεν αγαπηθήκαμε πολύ και δεν βρήκαμε όσα θέλαμε και όλα έγιναν μίσος για να μπορέσουμε να σώσουμε τον τρόπο που αγαπάμε για να τον δωρίσουμε σε άλλον άνθρωπο. Και αν δεν είναι αυτός που θέλουμε πάλι θα γράψουμε ξανα ένα τέτοιο κείμενο, ένα ποίημα για να σκοτώσουμε και αυτόν -Ίσως θα ήταν σωστό να σκοτώσουμε τον Σίσυφο, να σπάσουμε την πέτρα, να ισιώσουμε το βουνό και να σκοτώσουμε τους θεούς που φτιάχνουν τέτοιες τιμωρίες.