Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται με σαφήνεια και πρωτοτυπία η εσωτερική πολιτική της Τουρκίας από το 1920 και γίνονται προβλέψεις για τον μετασχηματισμό του πολιτικού της συστήματος. Ο συγγραφέας έχει βαθιά γνώση των πραγμάτων στη γείτονα και αναλύει διεξοδικά την πορεία των `μη προνομιούχων`. Αυτών δηλαδή που εξέφρασε πολιτικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από το 2002 και μετά. Για πρώτη φορά ο Έλληνας αναγνώστης κατανοεί τη νοοτροπία που διακατέχει το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, την ιδεολογία του και τον μετασχηματισμό που επέφερε στην τουρκική κοινωνία.
Οι όροι `δεύτερη μεταπολίτευση` και `μη προνομιούχοι` επελέγησαν για να τονίσουν τον παραλληλισμό που υπάρχει ανάμεσα στη μεταπολίτευση του 1974 και την άνοδο των μη προνομιούχων στην εξουσία το 1981 στην Ελλάδα και στις αντίστοιχες εξελίξεις στην Τουρκία. Ο παραλληλισμός αυτός, όπως τονίζεται και εξηγείται με σαφήνεια στο βιβλίο, δεν αφορά την εσωτερική δυναμική των δύο χωρών, αλλά βασίζεται στις διεθνείς αξίες, εκφραζόμενες μέσω του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίες κυριάρχησαν στις δύο χώρες από το 1980 και μετά.
Οι αξίες εκφράστηκαν στην Ελλάδα μέσω της Αριστεράς από το 1980 και μετά. Στην Τουρκία αντίθετα οι διεθνείς αξίες εκφράστηκαν μέσω της `Δεξιάς-Ισλάμ`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]