...Είναι προνόμιο το να πονάς. Είναι προνόμιο για τον άνθρωπο να πίνει από το ποτήρι του Χριστού. Είναι εύκολο να πεις: Είδα τον Κύριο. Να δεις τον Κύριο, αυτό σημαίνει ν` ανοίξει μπροστά σου η εικόνα του μακρινού σου παρελθόντος, να δεις όλα σου τα λάθη και εγκλήματα. Τι θα κάνεις τότε; Θα τρέχεις να κρυφτείς στους θάμνους όπως ο Αδάμ αφού έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό. Για ποιον Αδάμ γίνεται λόγος στη Γένεση; Για τον δεύτερο Αδάμ, τον φτιαγμένο από χώμα. Ο πρώτος Αδάμ ήταν φτιαγμένος ως εικόνα και ομοίωση του Θεού. Ο δεύτερος Αδάμ άφησε τον παράδεισο και κατέβηκε στη Γη για να δουλεύει και να πολλαπλασιάζεται. Δεν είμαστε παιδιά του Θεού; Περίεργο πράγμα, παιδιά του Θεού! Ο Θεός είναι αθάνατος και αιώνιος ενώ εσείς, τα παιδιά του Θεού, θνητοί. Πώς είναι δυνατόν ο αθάνατος να γεννήσει θνητό; Το να νομίζεις ότι είσαι παιδί του Θεού, τούτο έχει σχέση με το πνεύμα σου. Αλλά αυτό το πνεύμα πρέπει να ξυπνήσει. Όταν ο Θεός έδιωξε τον Αδάμ από τον παράδεισο, του έδωσε συνθήκες για να μαθαίνει και να αναπτύσσεται. Ο Θεός δημιούργησε τους πλανήτες για ανάπτυξη της ανθρώπινης καρδιάς, δημιούργησε τους ήλιους για ανάπτυξη του ανθρώπινου νου. Και του εμφύσησε πνοή για ζωή, για να επεκτείνεται η ψυχή του, να εξερευνά όλο το Διάστημα, όλο το Σύμπαν. Και κατοχύρωσε το πνεύμα του για να εργάζεται στην αιωνιότητα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]