«Κάποιοι, όταν πλησιάζει η ώρα του θανάτου, βλέπουν ολόκληρο το βίο τους να παρελαύνει μπροστά τους. Άλλοι προτιμούν το ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Ξαφνικά, εγώ κατάλαβα τα πάντα στο γραφείο ενός συμβολαιογράφου». Αυτό το μυθιστόρημα είναι η ιστορία μιας δωρεάς μεταξύ ζώντων -και μάλιστα μεταξύ καταρρακωμένων ζώντων- η οποία έχει εντελώς απρόσμενη κατάληξη. Γιατί αυτή η μεταβίβαση δεν αφορά υλικά αγαθά, αλλά μια εσωτερική κληρονομιά. Ένα οικογενειακό μυστικό, κρυμμένο και οδυνηρό. Οι ψυχικές ασθένειες δεν εξαιρούνται από το φόρο κληρονομιάς . . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
