Η ελληνική γαστριμαργική κουλτούρα μέσα από λέξεις.
Λέξεις που αναφέρονται στην τροφή όπως ξεκινά από τη γη και τη θάλασσα και φτάνει στο τραπέζι μας, σε κανόνες συμπεριφοράς, ήθη και έθιμα, συνταγές. Λέξεις που έχουν αρώματα της αρχαίας Ελλάδας, του Βυζαντίου, της Τουρκοκρατίας και των νεότερων χρόνων, αλλά και ίχνη από άλλες κουλτούρες, όπου απαιτεί
η ιστορία της διαδρομής πρώτων υλών, μαγειρικών μεθόδων και φαγητών. Η μαγειρική είναι ίδιον του ανθρώπου, όσο και η γλώσσα. Στην ουσία αποτελεί μια γλώσσα που εκφράζει τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας-τις ελλείψεις της, τη συνοχή της, την τόλμη της, τη φαντασία της, τη διάθεση της για πειραματισμούς, τις περιπέτειες της στο χρόνο, την ικανότητα της να θυμάται.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]