«Ένα βιβλίο που αμφισβητεί τις πρακτικές και τα επιτεύγματα της σύγχρονης μαιευτικής θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόωρο στη χώρα μας. Πραγματικά, δεν πάνε πολλά χρόνια που το γυναικείο κίνημα απ` τη μια, και οι φορείς για την υγεία απ` την άλλη, έκαναν σκληρό αγώνα για να πείσουν τις γυναίκες να πηγαίνουν στο γιατρό. Η ανάγκη για προγεννητικό έλεγχο και για μια ουσιαστική περίθαλψη των γυναικών αμέσως μετά τη γέννα ήταν επιτακτική. Κι όμως, οι γυναίκες εμποδίζονταν να επισκεφτούν τον γυναικολόγο και τον μαιευτήρα, από ντροπή, από μια σχεδόν παραδοσιακή αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας για την κατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας των γυναικών κι ακόμη, όσο και αν αυτό ηχεί παράλογο, από κάποιον `ανατολίτη` σύζυγο που αντιμετώπιζε την επίσκεψη στο γιατρό απαγορευτικά. (...) Ένα βιβλίο `αντι-μαιευτικής`, λοιπόν, θα μπορούσε να αποθαρρύνει τις γυναίκες. Όχι όμως αυτό το βιβλίο. Η `Γέννα στο δρόμο της φύσης` δεν απορρίπτει συλλήβδην τις τεχνικές και τεχνολογικές πρακτικές της σύγχρονης μαιευτικής ούτε προτείνει στις γυναίκες να αγνοήσουν την επιστήμη και την τεχνολογία και να γυρίσουν σε κάποια προηγούμενη κατάσταση αδιαφορίας για την υγεία τους και την υγεία των παιδιών τους, βασισμένη σε προκαταλήψεις και σε κοινωνικές διακρίσεις. Η `Γέννα στο δρόμο της φύσης` απλώς κάνει μια πρόταση εξανθρωπισμού της επιστήμης και της τεχνολογίας, έτσι ώστε να εκπληρώνουν το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο: την εξυπηρέτηση των αναγκών του, τη βελτίωση των όρων της ζωής του, τη διευκόλυνση και την περίθαλψή του». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]