Τα βιομηχανικά κτήρια της Νέας Ιωνίας αποτελούν τα σημαντικότερα υλικά τεκμήρια της πολιτιστικής κληρονομιάς της σημερινής πόλης και αναδεικνύουν την ιστορική, κοινωνική και οικονομική της ταυτότητα. Αποτελούν, παράλληλα, τεκμήρια της ιστορίας και της μνήμης των προσφύγων, που με τον καθημερινό τους μόχθο και αγώνα δημιούργησαν μία νέα πατρίδα και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ταπητουργίας και της κλωστοϋφαντουργίας, στον ελληνικό χώρο. Παρά τις λειτουργικές και οικονομικές μεταλλαγές που έχουν συντελεσθεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, ένας σημαντικός αριθμός αξιόλογων βιομηχανικών κτηριων διατηρούνται ακόμη και χαρακτηριζουν τη φυσιογνωμία της σύγχρονης πόλης, αν και σε αρκετές περιπτώσεις είναι κενά και υποβαθμισμένα, με άμεσα ορατό τον κίνδυνο της κατεδάφισής τους, για εντατικότερη εκμετάλλευση των οικοπέδων τους. Η έρευνα που έγινε στο χρονικό διάστημα 1993 -95 για την καταγραφή των αρχιτεκτονικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών των σωζόμενων τότε βιομηχανικών κτηριων ανέδειξε και τις δυνατότητές τους να στηρίξουν μία νέα προοπτική ανάπτυξης του χώρου, με τη λειτουργική τους επαναδραστηριοποίηση και την αναβάθμιση του ρόλου τους στην πόλη. Σήμερα που οι πόλεις απειλούνται από τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και από την ομοιομορφία των εικόνων και των πολιτισμών τους, και δεδομένου ότι η ιδεολογία «εκσυγχρονισμού» και «ανάπτυξης» μέσω κατεδαφίσεων ανήκει στο παρελθόν, η Νέα Ιωνία έχει μία τελευταία ευκαιρία να διατηρήσει τα τελευταία υλικά στοιχεία που συγκροτούν την ιστορική μνήμη και την ιδιαίτερη ταυτότητά της και να εξασφαλίσει κάποιους χώρους στην πόλη, με χαμηλότερη δόμηση και υψηλότερη ποιότητα ζωής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]