«Υπάρχει μια μεγάλη επιστήμη και μια μικρή επιστήμη. Μια που πετάει γύρω από το κωδωνοστάσιο του ναού της σοφίας, μια άλλη που εισδύει στο ιερό. Και οι δύο είναι σωστές στην περιοχή τους. Αλλά η μια είναι επιφανειακή και δημοφιλής και η άλλη βαθιά και μυστηριώδης. Η μια κάνει μεγάλο θόρυβο και επίδειξη, ενώ η άλλη είναι σιωπηλή χωρίς να γίνεται δημόσια γνωστή. Υπάρχουν προοδευτικοί αλλά και συντηρητικοί επιστήμονες. Υπάρχουν αυτοί που η ιδιοφυΐα τους τους οδηγεί μπροστά και οι οποίοι τολμούν να εξερευνήσουν νέα πεδία γνώσης, ενώ η συντηρητική τάξη συλλέγει ό,τι έχει παραχθεί από τους πρώτους. Ένας εξερευνητής πρέπει να είναι επιστήμονας, αλλά κάθε επιστήμονας δεν είναι και εξερευνητής. Η πλειοψηφία των σύγχρονων σχολών ιατρικής δεν παράγει κάτι καινούργιο, αλλά απλώς ασχολείται με αγαθά, στην παραγωγή των οποίων δεν είχε καμία συμμετοχή. Μοιάζουν με το μαγαζί ενός πραματευτή που δεν ξέρει τίποτα άλλο από τα προϊόντα που έχει στο κατάστημά του. Τα ράφια είναι γεμάτα με δημοφιλείς θεωρίες, μοντέρνες πεποιθήσεις, καθιερωμένα συστήματα, και περιστασιακά βρίσκουμε ένα παλιό άρθρο που ξεφεύγει από τη μόδα, φέρει ένα νέο όνομα και διαφημίζεται σαν κάτι καινούργιο, και ο ιδιοκτήτης με ευφράδεια επαινεί τα προϊόντα του, περήφανος γι` αυτά σαν να τα είχε φτιάξει μόνος του, την ίδια στιγμή που αγνοεί ή καταδικάζει ό,τι δεν βρίσκεται στο μαγαζί του. Αλλά ο πραγματικός εραστής της αλήθειας δεν ικανοποιείται να ζει με τους καρπούς που έχουν αναπτυχθεί σε κήπους άλλων. Συλλέγει μόνος του τα υλικά που βρίσκει, και όχι μόνο για να απολαύσει την κατοχή τους, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει σαν βήματα για την άνοδο πιο κοντά στην πηγή της αιώνιας αλήθειας. Το παρόν έργο είναι μια προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή αυτών που ακολουθούν το ιατρικό επάγγελμα, σ` αυτή την υψηλότερη θέαση της επιστήμης και σε κάποιους ξεχασμένους θησαυρούς του παρελθόντος, πληθώρα από τους οποίους μπορεί να βρεθεί στα έργα του Θεόφραστου Παράκελσου. Πολλές από τις ιδέες που αναπτύσσονται εδώ, αν και παλιές, θα φανούν νέες και παράξενες. Για τον καθένα είναι οικείο μόνον ό,τι βρίσκεται στον διανοητικό του ορίζοντα και ό,τι είναι δυνατόν να καταλάβει. Το διαπραγματευόμενο θέμα είναι τόσο μεγάλο, απεριόριστο και υπέρτατο, ώστε είναι αδύνατον ένα περιορισμένο έργο αυτού του είδους να ασχοληθεί μ` αυτό έτσι ώστε να το εξαντλήσει, αλλά ελπίζουμε πως το λίγο που έχει συλλεχθεί στις σελίδες του βιβλίου αυτού, θα είναι επαρκές να υποδείξει τον δρόμο για την απόκτηση της ανώτερης μυστικής επιστήμης και για μια καλύτερη κατανόηση της αληθινής σύστασης του ανθρώπου». Franz Hartmann

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]