Από τον προφήτη Άμως μέχρι τον Μπωντλαίρ, από την θρησκευτική εσχατολογία μέχρι την μοντέρνα τέχνη, ο Παπαϊωάννου σε ένα από τα κορυφαία του έργα εικονογραφεί την «περιπέτεια του Πνεύματος», το «θρίαμβο» της ιστορίας απέναντι στη φύση, του πράττειν απέναντι στο είναι. Αυτός ο θρίαμβος θα στηριχτεί στην υποταγή και την υπέρβαση της αρχαιοελληνικής παράδοσης. Τω όντι, η αρχαιοελληνική σκέψη, θέτει στο κέντρο, στην υψηλότερη βαθμίδα της ύπαρξης, τον κόσμο, το σύμπαν. Αντίστροφα, η ιουδαιοχριστιανική παράδοση και η συνέχειά της, η νεωτερικότητα - που φτάνει μέχρι τον υποκειμενιστικό εξτρεμισμό του σύγχρονου πολιτισμού - θα αποθεώσει την ιστορία και τον ιστορικό χρόνο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]