Ο κομμουνιστής δεν αυτοκτονεί, πεθαίνει. «Είμαι ξεροκέφαλος, αλλά μόνο όταν πιστεύω ότι έχω δίκιο. Κομμουνιστής χωρίς ισχυρή θέληση δεν υπάρχει. Δεν χωράνε δειλία και συμβιβασμός στο χαρακτήρα του κομμουνιστή, αφού πρέπει να είναι έτοιμος κάθε στιγμή να θυσιάσει τη ζωή του για τα ιδανικά του. Ο κομμουνιστής δεν αυτοκτονεί, πεθαίνει. Θα παλέψω για την αξιοπρέπειά μου. Ό,τι κι αν μου συμβεί, θέλω να ξέρουν οι κομμουνιστές ότι πάλεψα ως το τέλος». Νίκος Ζαχαριάδης, Σουργκούτ Σιβηρίας, 1973. Ο Ζαχαριάδης πάλεψε αναμφίβολα ως το τέλος. Ως την ημέρα που τον βρήκαν με τη θηλιά στο λαιμό. Αλλά ποιοι ήταν εκείνοι που απαιτούσαν την χωρίς όρους υποχώρησή του, μια «δήλωση μετανοίας»; Ποιοι τον είχαν πλησιάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του και ποιοι είχαν περικυκλώσει το σπίτι του, μια μέρα πριν τον βρουν κρεμασμένο; Έβαλε ο ίδιος τη θηλιά στο λαιμό του ή ο βρόγχος «σφίχτηκε» όταν ήταν πια νεκρός; Οι απαντήσεις σ` αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα, βρίσκονται καταχωνιασμένες στα αρχεία της Κα Γκε Μπε. Το μακρινό Σουργκούτ - το βαθύ πηγάδι της Σιβηρίας, όπως το αποκαλούσε ο ηγέτης του ΚΚΕ- εξακολουθεί να κρύβει το μεγάλο μυστικό του. Όχι όμως για πάντα!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]