`Στο δάσος πετούσαν ανάμεσα στα δέντρα κάμποσοι παπαγάλοι, άλλοι πράσινοι, άλλοι μαυριδεροί, μεγάλοι και μικροί· επομένως μου φαίνεται ότι στον τόπο αυτό υπάρχουν πολλοί`.
`Κοπέλες πολύ νέες και νόστιμες, με κατάμαυρα μαλλιά, μακριά, που τους έπεφταν στην πλάτη... τόσο χαριτωμένες που πολλές γυναίκες της χώρας μας, αν έβλεπαν τέτοιες γραμμές, θα ντρέπονταν, επειδή δεν έχουν παρόμοιες`.
`Η χώρα είναι σε τέτοιο σημείο καλοσυνάτη, που, αν θελήσουμε να την αξιοποιήσουμε, τα πάντα θα ευδοκιμήσουν χάρη στα πλούσια νερά της. Μου φαίνεται όμως ότι ο καλύτερος καρπός που θα μπορέσει να γίνει σ` αυτήν είναι η σωτηρία των ανθρώπων της`.

Ένας Νέος Κόσμος γεννιέται. Με την επιστολή προς το βασιλιά ο Πέρο Βαζ ντε Καμίνια μας μεταδίδει τη συγκίνηση και το θαυμασμό του σ` αυτή την πρώτη επαφή - που ήταν και η πρώτη του Ευρωπαίου - μ` ένα Νέο Κόσμο παρθενικής ομορφιάς και, προπαντός, μ` ένα Νέο Άνθρωπο.
Την ίδια συγκίνηση και θαυμασμό θα αισθανθεί σύγχρονος αναγνώστης απολαμβάνοντας αυτό το `πιστοποιητικό γεννήσεως` της μυθικής Βραζιλίας,της χώρας του Ελντοράντο που παρέμεινε το πιο ωραίο κόσμημα των πορτογαλικών ανακαλύψεων.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]