Ο αλεβιτισμός - μπεκτατισμός, που είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική ομολογία του τουρκικού ισλάμ, συναντάται με τον ελληνισμό στα περιεχόμενα περί Ζιουλ Καρνέγν (Μέγας Αλέξανδρος), περί κλασσικής ελληνικής Αλ Κάχφ, περί ελληνοχριστιανικής Αλ Ρούμ και στην αριστοτελική Περί Ψυχής, της κορανικής διδασκαλίας σε παράδοση. Την ίδια στιγμή αποτελεί το αντίπαλο δέος προς την κορανική παράδοση, η οποία το αλεβιτικό ζήτημα το προβάλλει δίνοντάς του διαστάσεις αλυτρωτικού, διαλυτικού και εθνομειοδοτικού προβλήματος, που ταράζει το κρατικό οικοδόμημα. Αυτό αποτελεί αιτία για να καταβάλλει προσπάθειες αποπροσανατολισμού των μαζών και συσπείρωσής τους έναντι των φυγόκεντρων δυνάμεων, που αναπτύσσονται και από το κουρδικό (οι Κούρδοι στην πλειοψηφία τους είναι αλεβίτες) δίνοντας έτσι μια μορφή σκιαμαχίας με φανταστικούς εχθρούς, μεταξύ των οποίων κατατάσσει και την Ελλάδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]