Το Μπάτζα Γκοβίνταμ είναι μια ποιητική σύνθεση του Σρι Σανκαρατσάρια, που αν και μικρή σε μέγεθος θεωρείται ένα από τα πιο σπουδαία και ωφέλιμα έργα του. Ένα άλλο όνομα γι` αυτό το έργο είναι Μόχα Μούντγκαρα, δηλαδή `Σφύρα που συντρίβει την πλάνη`. Και πράγματι θεωρείται σαν μια σύνοψη των θεμελιωδών αρχών του Αντβαϊτά Βεντάντα που είναι η σπουδαιότερη από τις έξι φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Ινδίας. Σχετικά με το έργο αυτό λέγεται ότι μια φορά που ο Σανκαρατσάρια βάδιζε στο Βαρανάσι (σημερινό Μπεναρές) συνοδευόμενος από τους δεκατέσσερις μαθητές του συνάντησε ένα ηλικιωμένο δάσκαλο που δίδασκε στα παιδιά τους κανόνες της γραμματικής με έπαρση και αυστηρότητα όντας περήφανος για την πολυμάθειά του. Ο Σρι Σανκαρατσάρια ένιωσε ευσπλαχνία γι` αυτόν τον γέρο δάσκαλο που εξαιτίας της άγνοιάς του θεωρούσε τόσο σπουδαίους τους γραμματικούς κανόνες και δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα της αυτογνωσίας. Έτσι σταμάτησε και απευθύνθηκε με γλυκιά φωνή σε αυτόν θέλοντας να τον αφυπνίσει στην αληθινή πραγματικότητα. Έτσι άρχισε να του τραγουδάει μελωδικά, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, και του εξέθεσε τη διδασκαλία σε δώδεκα ποιητικές στροφές, εκτός της εισαγωγικής στροφής που είναι η εξής: `Ζήτα τον Γκοβίντα, ζήτα τον Γκοβίντα· τον Γκοβίντα ζήτα, ω ανόητε. Όταν έλθει η μοιραία στιγμή του θανάτου, η επανάληψη των γραμματικών κανόνων, δεν θα μπορεί να σε σώσει`. Ο Γκοβίντα εδώ είναι η θεία μορφή του Κρίσνα που ενοικεί στην καρδιά όλων των όντων. Στη συνέχεια ο καθένας από τους μαθητές συνέθεσε και έψαλε μια στροφή, ενώ στο τέλος ο Σανκαρατσάρια πρόσθεσε τέσσερις ακόμη στροφές. Οι αρχικές δώδεκα στροφές ονομάζονται Ντβαντάσα Μαντζαρίκα Στότραμ δηλαδή `Ανθοδέσμη Δώδεκα Στροφών`, ενώ οι δεκατέσσερις στροφές των μαθητών αποκαλούνται Τσατουρντάσα Μαντζαρίκα Στότραμ, `Ανθοδέσμη Δεκατεσσάρων Στροφών`. Έτσι συνολικά το ποίημα αποτελείται από τριανταμία στροφές. Η πρώτη στροφή `Ζήτα τον Γκοβίντα, ζήτα τον Γκοβίντα· τον Γκοβίντα ζήτα, ω ανόητε. Όταν έλθει η μοιραία στιγμή του θανάτου, η επανάληψη των γραμματικών κανόνων, δεν θα μπορεί να σε σώσει`, επαναλαμβάνεται σαν ρεφραίν μετά από κάθε στροφή του ποιήματος. Από τότε που γράφηκε μέχρι σήμερα πολλοί που ζουν στην Ινδία, αλλά και σε άλλες χώρες τραγουδούν με αυτοσυγκέντρωση και μελετούν το Μπάτζα Γκοβίνταμ. Ο μουσικός ρυθμός του παρασύρει τον αναζητητή, ηρεμεί τον νου του και τον εμπνέει με τις υψηλές έννοιες του ποιήματος. Η λέξη Bhaja σημαίνει κυριολεκτικά λάτρεψε, αγάπησε, στρέψε το νου και την καρδιά σου, στο Θεό. Εδώ αποδίδεται με τη λέξη `ζήτα` για να δοθεί έμφαση στην εσωτερική στάση του πνευματικού αναζητητή, που η αγάπη του προς τον Θεό πρέπει να πηγάζει από γνώση και φιλοσοφική έρευνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]