[...] Είστε υποκριτές, απάντησε στο τέλος ωμά ο Κριστόφ. Συχωράτε με που σας το λέω. Πίστευα ως τώρα πως μονάχα η πατρίδα μου ήταν τέτοια. Στη Γερμανία, έχουμε την υποκρισία να μιλάμε πάντα για ιδεαλισμό, κυνηγώντας πάντα το συμφέρον μας, και να πιστεύουμε μάλιστα πως είμαστε ιδεαλιστές, ενώ δε σκεφτόμαστε παρά τον εγωισμό μας. Μα εσείς είστε πολύ χειρότεροι: εσείς σκεπάζετε τ’ όνομα της Τέχνης και της Ομορφιάς (με κεφαλαία) την εθνική σας ασέλγεια - όταν δεν κρύβετε τον ηθικό Πιλατισμό σας κάτω απ’ το όνομα της Αλήθειας, της Επιστήμης, του πνευματικού Καθήκοντος, που «νίπτει τα χείρας του» για τις ενδεχόμενες συνέπειες των υπερφίαλων αναζητήσεών του. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]