[...] Ο ποιητής είναι λαϊκός ποιητής με όλα του τα επικά προσόντα. Για το λαό έγραψε και από το λαό, από τη λαϊκή ψυχή και τέχνη πήρε το υλικό του. Άφθονα στοιχεία άντλησε από τη λαϊκή, τη δημοτική ποίηση, σοφία και πείρα. Το υλικό αυτό, τα στοιχεία αυτά τα αφομοίωσε και τα έκανε έργο μεγάλο, τέχνη υψηλή, όμορφη δημιουργία για το λαό. Ο λαός να το καταλάβει, να το νιώσει, να το μάθει. [...]
Κανένας έλληνας δε διαβάζει το ποίημα αδιάφορα. Απεναντίας, το διαβάζει με ζωηρό ενδιαφέρον και συγκινείται, σκέφτεται, συλλογάται, φωτίζεται. Μένει έτσι το ποίημα ένα αριστούργημα, ένα μοναδικό βασικό κείμενο, κλασικό έργο στη νεοελληνική γραμματεία.
Ο Ρωτόκριτος έγινε το εθνικό τραγούδι, ο ύμνος της αγάπης και της παλικαριάς της Κρήτης. [...]
Το ερωτικό και ηρωικό αυτό αριστούργημα της κρητικής σχολής, εμπνέει, φωτίζει, ανοίγει μυαλά και καρδιές για μια αληθινή ανθρώπινη ζωή, για έναν αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη, τιμή, για μια κοινωνική επανάσταση χωρίς πολεμικά όπλα, όμως με όπλο ανθρώπινο, ζωής, την αγάπη. Έτσι θα βρούμε τον εαυτό μας, θα αντιδράσουμε και θα νικήσουμε στη σημερινή άθλια ζωή μας. [...]

(Θεοφάνης Γαλάνης, από την εισαγωγή)