Δεν θέλω να ζω μόνο για χάρη της ζωής, δεν θέλω να αγαπώ μόνο χάρη στη γυναίκα. Χρειάζομαι τη μοναχική απόλαυση του καλλιτέχνη. Μόνο έτσι μπορώ να χαρώ τη ζωή, να την υποφέρω. Ξέρω ότι αυτή είναι μια αμφίβολη, διόλου υποδειγματική φιλοσοφία ζωής, αλλά αυτός είναι ο δικός μου δρόμος... Όταν ο Χρυσόστομος ξαναγυρίζει στις γυναίκες, συμβαίνει για μένα κάτι ανάλογο μ` αυτό που γίνεται με τις μέλισσες: επιστρέφουν διαρκώς στα λουλούδια ακολουθώντας την ίδια σκοτεινή παρόρμηση, να πάρουν μια σταγόνα χυμό. Ποτέ δεν εμβαθύνουν, δεν εξιδανικεύουν τη σχέση με τα λουλούδια. Γρήγορα τα λησμονούν και βιάζονται να επιστρέψουν στο σπίτι για να ετοιμάσουν το μέλι τους...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]