(...) Σε μερικούς θα φανεί απίστευτο και όμως είναι η καθαρή αλήθεια: του Θουκυδίδη η γλώσσα ελάχιστα έχει μελετηθεί ως τώρα σαν έκφραση σύστοιχη με το βαρύ στοχασμό του ιστορικού. Και οι φιλόλογοι ήταν πάντα το περιεχόμενο της συγγραφής που πρόσεξαν, όχι την τεχνική της μορφής της. (...) Και όμως μια τόσο προσωπική και ιδιότυπη έκφραση σαν του Θουκυδίδη πρέπει κι αυτή να άλλαζε σιγά σιγά μέσα στον πολύχρονο αυτόν αγώνα του ιστορικού να βρει τον δρόμο του. Από μια τέτοια έρευνα, που θα προχωρούσε παράλληλα με την εξέταση του περιεχομένου για να τη στηρίξει στα συμπεράσματά της, ούτε η αρχή καλά - καλά δεν έχει γίνει ακόμα. Να ελπίσουμε, πως το βιβλίο αυτό, που αναλύει ένα μικρό τμήμα της συγγραφής, θα ξυπνήσει και σ’ άλλους την αγάπη για ανάλογες έρευνες στο έργο του Θουκυδίδη, ώστε να γίνει κάποτε δυνατή η σύγκριση ανάμεσα στα διάφορα μέρη του. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]