Όταν ο Μ., ο Αρχηγός της Βρεταννικής Μυστικής Υπηρεσίας, αποφάσισε πως ο Τζαίημς Μποντ έπρεπε να εισαχθεί για ένα δεκαπενθήμερο σε κάποια ειδική κλινική για φυσιοθεραπεία, η αλήθεια είναι πως κι ο ίδιος ο `παθών` ένιωθε τώρα τελευταία φοβερά καταπονημένος - με συχνούς πονοκεφάλους και μόνιμη δυσθυμία. Έτσι, δυο μέρες αργότερα, θα ξεκινούσε για το Σραμπ - λαντς, στην περιοχή του Σάσσεξ, όπου τον περίμενε υγιεινή διατροφή και η απαραίτητη κούρα. Όμως, μαζί, τον περίμενε και μια απρόοπτη συνάντηση που κανείς δεν μπορούσε να προδικάσει την εξέλιξή της. Κι αυτό γιατί ο κόμης Λίππε ήταν, κάτω από την επιφάνεια, ένας εξαιρετικά σκληρός αντίπαλος. Αυτό ο Μποντ θα το μάθαινε με πολύ οδυνηρό και άμεσο τρόπο. Κι αφήνοντας πίσω την κλινική του δρ. Γουαίην φανταζόταν πως ξέκοβε οριστικά μαζί του. Λανθασμένη εκτίμηση αφού, αυτή την ίδια ώρα, στο Παρίσι, στη λεωφόρο Οσμάν, σε μια έκτακτη συνεδρίαση μιας γνωστής αδελφότητας, θα αποφασιζόταν η τύχη του κόμη Λίππε καθώς και μια τρομοκρατική ενέργεια που θα αναστάτωνε τις κυβερνήσεις των Η.Π.Α. και της Αγγλίας, τις αμέσως επόμενες μέρες. Το κακό που θα άπλωνε γοργά τα φτερά του πάνω από τον ανυποψίαστο κόσμο θα ξεκινούσε τη στιγμή που η αεροπορική βάση του Μπόσκομ Ντάουνς, στη Νότια Αγγλία, θα έστελνε κατεπείγον σήμα πως ένα Βίλλιερς-Βιντικέιτορ, εφοδιασμένο με δύο υδρογονικές βόμβες των δέκα μεγατόνων, είχε χαθεί... Ο Ερνέστο Σταύρο Μπλόφελντ είχε ξεκινήσει το εφιαλτικό του παιχνίδι...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]