Είκοσι πέντε διηγήματα - έμμονες ιδέες. Γυναίκες που πάντα επιστρέφουν από αναπάντεχες διαδρομές. Η λάμψη που θρυμματίζει τους καθρέφτες με σφυρί. Ζώα, πολλά ζώα, που ζούνε στη ζωή μου ή στο μυαλό, σ’ έναν αυθαίρετο, μυστικό Κήπο - Ενυδρείο. Λοξό, ειρωνικό αεράκι κάτω απ’ το σκίαστρο των γαριφάλων, που σώζει ανάποδα τη μνήμη και την Ιστορία. Έμμονες ιδέες σε σταθερές μεταβλητές. Διηγήματα - αδέσποτα σκυλιά; Πάντως τριποδίζουν στον υπερυψωμένο χωματόδρομο που ταξιδεύει μόνος του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]