«Πολλές φορές - ίσως μάλιστα κάποτε δεν απέφυγα την κατάχρηση - κατέφυγα στον Τύπο, ζητώντας την πνευματική του σκέπη ή και προστασία. Η συχνότητα της αρθρογραφίας μου αυξήθηκε, σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο, όταν πια ασχολήθηκα με την ενεργό πολιτική, ιδίως δε μετά το 1995. Και τότε ήταν που μπόρεσα να νιώσω πληρέστερα και βαθύτερα την απλοχεριά αλλά και τη θέρμη της φιλοξενίας του γραπτού Τύπου. Αντίθετα προς τον ηλεκτρονικό Τύπο, του οποίου η δομή, το κόστος και, συνακόλουθα, ο ρυθμός ξαπλώνουν συχνά τη σκέψη στην προκρούστεια κλίνη του αφοριστικού λόγου και της - ως ένα σημείο τουλάχιστον - παραμορφωτικής εικόνας, ο γραπτός Τύπος σού παρέχει ακόμη την πολυτέλεια της αναγκαίας περίσκεψης, του αναλυτικού προβληματισμού και του γνήσιου και σε βάθος σχολιασμού της είδησης και γενικότερα, των γεγονότων. Ίσως αυτό είναι και το κυριότερο εφόδιό του στον αγώνα επιβίωσης που δίνει απέναντι στην επέλαση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Γι’ αυτό - μεταξύ άλλων φυσικά - και ο γραπτός Τύπος όχι μόνον αντιστέκεται στη φθορά του ανελέητου αυτού ανταγωνισμού, αλλ’ αναγκάζει σιγά σιγά τον ηλεκτρονικό να τον ενσωματώσει στο πλαίσιο των τεράστιων επικοινωνιακών του δυνατοτήτων, επιτρέποντάς του να ταξιδεύει πια, με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα από τις λεωφόρους του κυβερνοχώρου».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]