Ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. Τι παιδιά; Παιδιά-παιδόπουλα-αρκουδόπουλα. Αδέλφια-ξαδέλφια. Και ήταν επτά. Μαζί τους και η κυρά-Αρκούδα. Καταστρώνουν σχέδια για το καλοκαίρι, παίζουν, αλλά και κάνουν σκανταλιές. Όλοι μαζί εναντίον των μεγάλων. Ενάντια στην κυρα-Αρκούδα και στην αυστηρή θεία που όλο διατάζει και θέλει να τα βάλει σε τάξη... Και ξαφνικά έρχεται ο θείος. Ψηλός σαν τηλεγραφόξυλο, με το καπέλο του, το μπαστούνι του και την ομπρέλα του. Μπαίνει στα παιχνίδια τους και στα όνειρά τους, κάνει μαγικά, βγάζει μπισκότα και πουλιά μέσα από την ομπρέλα του. Τα παιδιά τον βάζουν στο φανταστικό κόσμο τους. Παίζουν, ονειρεύονται, αλλά κάνουν και τις δουλειές του σπιτιού... Η αυστηρή θεία και η κυρα-Αρκούδα ξαφνιάζονται από την αλλαγή των παιδιών. Μήπως είχαν κάνει εκείνες λάθος;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]